Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. II OSK 9/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz ( spr.) Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 maja 2006 r. sygn. akt II SA/Lu 294/06 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], nr [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 11 maja 2006 r. sygn. akt II SA/Lu 294/06 oddalił skargę J. P. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] w sprawie pozbawienia uprawnień kombatanckich.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że J. P. uzyskał uprawnienia kombatanckie z tytułu utrwalania władzy ludowej orzeczeniem Zarządu Wojewódzkiego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Z. z dnia [...] maja 1984 r.

Decyzją z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych pozbawił J. P. uprawnień kombatanckich. Po wydaniu kolejnych decyzji i dwóch wyrokach sądu administracyjnego, Kierownik Urzędu rozpoznając sprawę uprawnień kombatanckich wymienionego uchylił decyzję z dnia [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Następnie decyzją z dnia [...] strona została pozbawiona uprawnień kombatanckich.

J. P. wniósł wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Kierownik Urzędu, po rozpatrzeniu wniosku, wydał decyzję z dnia [...] utrzymującą w mocy poprzednią decyzję o pozbawieniu strony uprawnień kombatanckich. Organ stwierdził, że zebrany materiał dowodowy nie potwierdził udziału strony w walkach z grupami Wehrwolfu w czasie pełnienia służby wojskowej, brak zatem podstaw do zastosowania przepisu art. 1 ust. 2 pkt. 6 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 ze zm.) - zwanej dalej również ustawą o kombatantach. Strona nie wykazała, by spełniała ustawowe przesłanki do zachowania uprawnień kombatanckich. Pobyt w obozach przejściowych w B., Z. i L., na który powołuje się strona, nie stanowi represji w rozumieniu powyższej ustawy. Obozy w B. i L. nie zostały bowiem wymienione w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 września 2001 r. w sprawie określenia miejsc odosobnienia, w których były osadzone osoby narodowości polskiej lub obywatele polscy innych narodowości (Dz. U. Nr 106, poz. 1154 ze zm.), zaś w czasie pobytu w obozie w Z. skarżący miał ukończone 14 lat. Przyznanie uprawnień nie może również nastąpić na podstawie pomocy udzielanej partyzantom oraz represji doznawanych przez rodzinę skarżącego.