Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. II OSK 566/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.) Sędzia NSA del. Tomasz Zbrojewski Protokolant: Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E.C. i A.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 września 2008 r. sygn. akt II SA/Kr 510/08 w sprawie ze skargi E.C. i A.C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 września 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A.C. i E.C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu z dnia [...] lipca 2007 r. utrzymującego w mocy postanowienie Starosty N. z dnia [...] maja 2007 r. uzgadniające warunki zabudowy działek nr ew. [...] i [...] w G. pod warunkiem określenia warunków posadowienia obiektów budowlanych w oparciu o obowiązujące przepisy z zakresu prawa budowlanego.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia [...] października 2007 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu odmówiło stwierdzenia nieważności wymienionego wyżej postanowienia z dnia [...] lipca 2007 r. Organ wyjaśnił, że art. 53 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) stanowi, iż decyzje o warunkach zabudowy wydaje się po uzgodnieniu z właściwym organem administracji geologicznej - w odniesieniu do terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych. Art. 101 pkt. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947 ze zm.) stanowi, że organem administracji geologicznej jest starosta, działający przy pomocy geologa powiatowego. Według przepisu art. 102 ust. 1 tej ustawy do zakresu działania administracji geologicznej należy wykonywanie zadań określonych ustawą, a w szczególności zadań wymienionych w pkt 1-7 tego przepisu. Z kolei art. 103 ust. 1 ustawy określa sprawy należące do właściwości Starosty (jako organu administracji geologicznej pierwszej instancji), o ile nie zostały one zastrzeżone dla wojewody lub ministra. Cytowane przepisy, a w szczególności art. 102 ust. 1 pkt 1-7, obejmują jedynie nadzór nad projektowaniem i wykonywaniem prac geologicznych oraz prawidłowością sporządzania dokumentacji geologicznej (pkt 3), a także gromadzenie, archiwizowanie i przetwarzanie danych geologicznych (pkt 5). Wymienione zadania nie obejmują zatem obowiązku "określania pełnego zakresu badań geologicznych" w zrozumieniu delegacji ustawowej wynikającej z przepisu art. 53 ust. 4 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Organ podkreślił, że z uwagi na położenie działek nr [...] i [...] w G. na terenie zagrożonym osuwaniem się mas ziemnych, zasadne było zwrócenie się przez organ prowadzący postępowanie w sprawie decyzji o warunkach zabudowy o uzgodnienie w trybie przewidzianym w art. 53 ust. 4 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z właściwym organem administracji geologicznej. Uzgadniając projekt decyzji organ administracji geologicznej obowiązany był do wyrażenia swojego stanowiska wyłącznie w zakresie właściwości rzeczowej określonej w art. 102 ust. 1 pkt 1-7 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, który to przepis nie upoważnia Starosty do określania zakresu badań geologicznych związanych z zamierzoną realizacją obiektu budowlanego.