Wyrok NSA z dnia 27 marca 2012 r., sygn. II OSK 468/11

Wadliwość uzasadnienia wyroku może wówczas stanowić przedmiot skutecznego zarzutu kasacyjnego z art. 174 pkt 2 p.p.s.a., kiedy uzasadnienie jest sporządzone w sposób uniemożliwiający kontrolę instancyjną zaskarżonego wyroku.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie NSA Paweł Miładowski NSA Zofia Flasińska Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2012r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Łd 932/10 w sprawie ze skargi E. J. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], 2. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz E. J. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 26 listopada 2010 r., II SA/Łd 932/10 oddalił skargę E. J. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z [...] czerwca 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że podstawą faktyczną przedmiotowego rozstrzygnięcia stało się ustalenie, iż skarżący wykonywał pracę przymusową w miejscowości [...], znajdującej się w pobliżu miejsca zamieszkania w miejscowości [...], przez okres ponad 6 miesięcy. Istotą sprawy jest zatem rozstrzygnięcie, czy organ administracji w świetle ustaleń faktycznych i prawnych, jak również wobec orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 16 grudnia 2009 roku, K 49/07, zasadnie odmówił skarżącemu przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji uznając, iż wykonywana przez stronę praca nie przybrała szczególnie dotkliwej formy, o której mowa w wyroku Trybunału.