Wyrok NSA z dnia 11 czerwca 2013 r., sygn. II OSK 375/12

Dnia 11 czerwca 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. NSA Zdzisław Kostka Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 listopada 2011 roku, sygn. akt II SA/Łd 681/11 w sprawie ze skargi A.A. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2011 roku, nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu skargi A.A. (dalej jako "skarżący") uchylił zaskarżoną decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2011 r. w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że kwestia przyznania skarżącemu świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji była już przedmiotem orzekania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, który wyrokiem z dnia 5 listopada 2010 r., II SA/Ł 1006/10 uchylił decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] lipca 2010 r. utrzymującą decyzję własną z dnia [...] czerwca 2010 r. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd wskazał, że organ podczas ustalania stanu faktycznego sprawy uchybił przepisom art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. nie wyjaśniając w trakcie postępowania faktu deportacji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. z 1996 r., Nr 87, poz. 395 ze zm. - dalej jako "ustawa o świadczeniu pieniężnym"). Nie ustalił w szczególności, czy w sprawie miała miejsce deportacja w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy o świadczeniu pieniężnym, nadanym wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt K 49/07 (Dz.U. Nr 220, poz. 1734). Zdaniem Sądu, organ nie dostrzegł szczególnych okoliczności, których próbował dowieść skarżący, tj. tego, że pomimo wykonywania pracy przymusowej w niewielkim oddaleniu od domu rodzinnego był on pozbawiony możliwości kontaktowania się bliskimi. Podkreślono, że już sam sposób ujęcia skarżącego oraz jego wiek (zatrzymanie w trakcie zajęć szkolnych w wieku 14 lat bez możliwości powiadomienia rodziny) wskazywał, iż skarżący - jako dziecko - był poddany dodatkowemu stresowi związanemu z rozłąką z najbliższymi i koniecznością samodzielnej organizacji życia codziennego w gospodarstwie rybnym pod zarządem okupanta.