Wyrok NSA z dnia 6 lipca 2012 r., sygn. II OSK 644/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędzia NSA del. Roman Ciąglewicz Protokolant: asystent sędziego Justyna Rosińska po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 grudnia 2010 r. sygn. akt II SA/Łd 1205/10 w sprawie ze skargi M.C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę M.C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2010 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r., Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił skarżącej uchylenia decyzji własnej z dnia [...] czerwca 2005 r. oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] kwietnia 2005 r. o odmowie przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. nr 87, poz. 395 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o świadczeniu pieniężnym.

Z uzasadnienia rozstrzygnięcia wynika, że decyzją z dnia [...] czerwca 2005 r. ostatecznie odmówiono wnioskodawczyni prawa do świadczenia pieniężnego. W dniu 7 czerwca 2010 r. wpłynęło pismo strony, zakwalifikowane przez organ jako wniosek o uchylenie decyzji własnej w trybie art. 154 k.p.a. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że strona w okresie okupacji wykonywała pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania. W ocenie organu, praca ta nie przybrała zatem szczególnie dotkliwej formy, o której mówi Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt K 49/07, tzn. nie była połączona z wysiedleniem i "wyrwaniem" z dotychczasowego środowiska.