Wyrok NSA z dnia 1 lutego 2012 r., sygn. II OSK 2495/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej "B." S. A. w Bielsku-Białej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 lipca 2011 r. sygn. akt IV SA/Gl 552/10 w sprawie ze skargi "B." S. A. w Bielsku-Białej na decyzję Śląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Śląski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Katowicach decyzją z [...] czerwca 2010 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Bielski-Białej z [...] maja 2005 r. nr [...]. W uzasadnieniu wskazał, że uzyskał w trakcie postępowania opinię uzupełniającą Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi z 19 maja 2010 r., w której wcześniej wrażone stanowisko w kwestii rozpoznania w M. K. choroby zawodowej zostało podtrzymane ze względu na to, że przeprowadzone w dniu 11 stycznia 2008 r. kliniczne badania audiologiczne wykazały u niej ubytek słuchu w receptorze słuchowym (ślimaku), a więc w miejscu, które ulega niszczącemu działaniu hałasu i jest charakterystyczne dla pohałasowego uszkodzenia słuchu oraz na podstawie istniejącego wieloletniego udokumentowanego okresu narażenia zawodowego na czynnik stwarzający ryzyko wystąpienia wymienionej wyżej choroby zawodowej (przy braku dowodów wykluczających związek przyczynowy między hałasem w środowisku pracy a rozpoznanym uszkodzeniem słuchu).