Wyrok NSA z dnia 27 listopada 2012 r., sygn. I FSK 44/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Grażyna Jarmasz (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 455/11 w sprawie ze skargi Banku [...] na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 5 października 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Banku [...] na rzecz Ministra Finansów kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 września 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 455/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi Banku [...] w W. S.A. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 5 października 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdził, że nie może być ona wykonana w całości oraz zasądził na rzecz strony zwrot kosztów postępowania sądowego.

1.2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że przedmiotem interpretacji była kwestia rozpoznania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w przypadku refakturowania usług na zasadach określonych w art. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm., dalej jako "u.p.t.u.") w zależności od natury usług refakturowanych. Bank stanął na stanowisku, że w przypadku refakturowania usług dochodzi de facto do wykonania dwóch czynności opodatkowanych - pierwszej w momencie wykonania usługi przez pierwotnego usługodawcę na rzecz Banku, drugiej w momencie dokonania przez Bank refakturowania na rzecz finalnego beneficjanta. Zdaniem Banku w przypadku każdej z tych czynności należy odrębnie określać moment powstania obowiązku podatkowego w VAT, przy czym w przypadku refakturowania usług datą wykonania usługi przez Bank jest data wystawienia refaktury. Organ uznał stanowisko Banku za nieprawidłowe, nie podzielając jego oceny w zakresie uznania dnia wystawienia refaktury za dzień wykonania usługi. Zdaniem organu nie można odmiennie definiować, czy modyfikować rzeczywistej daty wykonania usługi, tylko dlatego że będzie ona refakturowana, a zatem w przypadku refakturowania usług za datę wykonania usługi przez Bank należy uznać dzień, kiedy usługa została faktycznie wykonana i od niej, w zależności od refakturowanej usługi, powinien być określony obowiązek podatkowy w VAT, na zasadach określonych w art. 19 u.p.t.u.