Wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. II FSK 2408/10

W sytuacji, gdy zasadne okazały się zarzuty naruszenia prawa procesowego, ustosunkowywanie się zarzutów odwołujących się do naruszenia prawa materialnego, należało uznać za przedwczesne. Dopiero w sytuacji, gdy uzasadnienie Sądu pierwszej instancji spełniać będzie wymogi określone w art. 141 § 4 p.p.s.a., możliwa będzie kontrola tego wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA del. Teresa Porczyńska, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Gl 261/10 w sprawie ze skargi M. L. i M. L na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od M. L. i M. L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1. Zaskarżonym wyrokiem z 27 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Gl 261/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną przez M. i M. Ł. (dalej Skarżący) decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych i stwierdził, że decyzja ta nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.

2. Decyzją z 25 czerwca 2009 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. określił Skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. Organ wskazał między innymi, że Skarżący bezpodstawnie odliczył od dochodu kwotę 56.957,51 zł, opisaną w załączniku do zeznania PIT- O, jako odliczenie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej u.p.d.o.f.). Organ stwierdził, że wykazane przez podatnika odliczenie od dochodu nie znajduje się w katalogu odliczeń określonym przez ustawodawcę w art. 26 ust. 1 u.p.d.o.f. Organ przyjął, że wartość dochodu uzyskanego w Czechach, uwzględnionego do obliczenia podatku przy zastosowaniu metody, o której mowa w art. 27 ust. 8 u.p.d.o.f., należy pomniejszyć o wartość diet.