Wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 930/11

Przepis art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej, wymienionej w art. 174 pkt 2 P.p.s.a., gdyż powołując się na naruszenie przez sąd administracyjny pierwszej instancji przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. należy wskazać też te przepisy postępowania, które - zdaniem składającego skargę kasacyjną - zostały naruszone, a których to naruszenia sąd administracyjny pierwszej instancji nie stwierdził.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Danuta Oleś, Protokolant Katarzyna Jaszuk, po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 10 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Ke 129/11 w sprawie ze skarg M. P. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 listopada 2010 r. nr [...],[...], [...], [...],[...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 3600 zł (słownie: trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 10 marca 2004 r., sygn. akt I SA/Ke 129/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargi M. P. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 30 listopada 2010 r. w przedmiocie podatku towarów i usług za miesiące od marca do lipca 2008 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że zaskarżonymi decyzjami Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z 26 lutego 2010 r., którymi określono M. P. zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za ww. okresy rozliczeniowe. Organy ustaliły, że podatnik w kontrolowanym okresie prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży paliw płynnych i gazu do tankowania pojazdów na stacji paliw we W., pod nazwą P.H.U. M. P. Czynności kontrolne wykazały, że w okresie od marca do lipca 2008 r. podatnik dokonywał obrotu znacznymi ilościami oleju napędowego, przy jednoczesnym braku zaplecza umożliwiającego jego transport i magazynowanie. Ponadto ustalono, że firmy, które miały dostarczać podatnikowi paliwo, tj. m.in. A. sp. z o.o. oraz M. sp. z o.o., w kontrolowanym okresie nie były czynnymi i zarejestrowanymi podatnikami VAT, gdyż zostały wykreślone z ewidencji podatników VAT, na podstawie art. 96 ust. 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej "u.p.t.u."), odpowiednio z dniem 1 marca 2008 r. i 31 maja 2007 r. Organy, na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, przyjęły, że faktury dokumentujące zakup paliwa od ww. podmiotów nie potwierdzają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a zatem podatnik w deklaracjach za miesiące od marca do lipca 2008 r. bezzasadnie wykazał podatek naliczony w tych fakturach. W związku z powyższym, Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. decyzjami z 26 lutego 2010 r. określił M. P. zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za ww. miesiące. Dyrektor Izby Skarbowej w K. po rozpoznaniu odwołania podatnika utrzymał w mocy decyzje organu pierwszej instancji.