Wyrok NSA z dnia 17 lutego 2012 r., sygn. II FSK 1644/10

Skoro część wydatków, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, nie pozostawała w związku z uzyskaniem tych przychodów, bo prace wskazane w fakturach i rachunkach nie zostały faktycznie wykonane, to organ miał podstawy do nieuwzględnienia ich w kosztach uzyskania przychodów, a to z kolei obligowało go do określenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego, stosownie do art. 21 § 3 O.p. Tym samym podatek wskazany w deklaracji przez podatnika przestał być podatkiem należnym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 47/10 w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 16 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 47/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 16 listopada 2009 r., Nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym:

Decyzją z dnia 22 czerwca 2009 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił J. W. (dalej: Skarżący) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w kwocie 202.945 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że jedynym źródłem przychodów Skarżącego była działalność gospodarcza prowadzona pod firmą Przedsiębiorstwo Budowlano-Drogowe "W." J. W., natomiast określenie wysokości zobowiązania podatkowego nastąpiło na skutek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów. Organ pierwszej instancji ustalił, że podatnik do kosztów uzyskania przychodów jako różnice kursowe ujemne zaliczył kwoty: 83.781,28 zł oraz 12.152,36 zł, jednakże nie otrzymał on zapłaty w walutach obcych i z tego też powodu nie mógł zastosować przepisów związanych z różnicami wynikającymi z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego uzyskania przychodu. Organ zakwestionował zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu kwoty 362.700 zł z tytułu usług wykazanych w 12 fakturach wystawionych przez Z.S. oraz kwoty 460.400 zł z tytułu usług wykazanych przez K. K. (w 11 rachunkach wystawionych na jego nazwisko i 11 rachunkach wystawionych na nazwisko jego syna W.). Z tych względów uznano księgę podatkową Skarżącego za nierzetelną w tym zakresie.