Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. II OSK 2237/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot -Mładanowicz Sędziowie Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz Sędzia del. NSA Wiesław Morys (spr.) Protokolant Daniel Zdzieszyński po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Zarządu Dróg Miejskich w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r. sygn. akt VII SA/Wa 568/10 w sprawie ze skargi Zarządu Dróg Miejskich w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2010 r. znak [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Zarządu Dróg Miejskich w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2010 r. uchylającą decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2009 r. o odmowie uchylenia w wyniku wznowienia postępowania decyzji tegoż Wojewody z dnia [...] listopada 2007 r. o utrzymaniu w mocy decyzji Prezydenta miasta stołecznego Warszawy z dnia [...] września 2007 r. zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę drogi - ul. Poleczki na odcinku od ul. Puławskiej do ul. Osmańskiej w Warszawie. W uzasadnieniu tegoż wyroku przedstawiono następujący stan faktyczny i rozważania prawne:

postępowanie administracyjne w sprawie zostało zainicjowane wnioskiem T. M. z dnia 1 sierpnia 2008 r. o wznowienie postępowania zakończonego wspomnianą wyżej decyzją dotychczasową z dnia [...] listopada 2007 r., opartym o podstawę uregulowaną w przepisie art.145 § 1 pkt 5 k.p.a. Jako nowe okoliczności podano fakt oddziaływania przedmiotowej inwestycji na działkę wnioskodawcy nr [...] poprzez budowę ekranu akustycznego nr 4/1, który ogranicza widoczność przy wyjeździe z działki i jest zbędny, gdyż nie zachodzi obawa o oddziaływanie hałasu na teren tej działki, nadto brak było wymaganej zgody na postawienie ekranu. Podanie zostało uzupełnione pismem z dnia 5 marca 2009 r., w którym powołano kolejną przesłankę wznowieniową, uregulowaną w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. Wnioskodawca eksponował w nim pominięcie go w toku prowadzonego postępowania zakończonego wydaniem decyzji dotychczasowej. Postanowieniem z dnia 18 maja 2009 r. wznowiono postępowanie w sprawie, z powołaniem się na podstawy z art. 145 § 1 pkt 4 i 5 k.p.a. Zakończono je decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. odmawiającą uchylenia decyzji dotychczasowej z powodu uznania niezasadności wskazanych przez stronę podstaw wznowieniowych. Mianowicie w ocenie organu pierwszej instancji okoliczności podane we wniosku były znane organowi wydającemu decyzję dotychczasową, a budowa ekranów przewidziana była w toku postępowania w sporządzonych projektach. Tego rodzaju obiekty powinny znaleźć się blisko źródła hałasu po myśli § 282 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 63, poz. 735). Odwołanie zasadzające się na zarzucie nierozpatrzenia całości sprawy, gdyż organ pierwszej instancji pominął całkowicie przesłankę z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., zostało uwzględnione. Organ odwoławczy podzielił tę argumentację, a skoro Wojewoda Mazowiecki nie ustalił czy wnioskodawca posiada przymiot strony w tym postępowaniu, decyzję tę uznał za przedwczesną. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego nadto wskazał, iż wypis z rejestru gruntów nie jest wystarczającym dokumentem pozwalającym na ustalenie czy T. M. posiada tytuł prawny do nieruchomości znajdującej się na obszarze oddziaływania przedmiotowej inwestycji. Dochodząc do przekonania, że zachodzi konieczność uzupełnienia materiału sprawy w zakresie przekraczającym ramy postępowania odwoławczego, uchylając wspomnianą decyzję przekazał sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. W skardze na tę decyzję podniesiono zarzut naruszenia art. 31 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.), który chroni decyzje oparte o ten akt prawny, nadto za błędny uznano pogląd organu odwoławczego co do braku udziału i braku przymiotu strony T. M. w tym postępowaniu, gdyż zawiadomiono wszystkich zainteresowanych o prowadzonym postępowaniu w drodze ogłoszeń i obwieszczeń przepisanych prawem, jak też za wadliwe uznano stanowisko, wedle którego wypis z rejestru gruntów jest niewystarczającym dowodem na prawo własności nieruchomości, wreszcie zakwestionowano przekonanie organu odwoławczego o istnieniu podstaw do wznowienia postępowania z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. W ocenie skarżącego doszło także do naruszenia zasady sformułowanej w art. 136 k.p.a., bowiem Główny Inspektor winien we własnym zakresie przeprowadzić postępowanie dowodowe pozwalające na zakończenie sprawy. Nie było przeto powodów do uchylenia decyzji odmawiającej uchylenia decyzji dotychczasowej. Na koniec wskazano, że sporna inwestycja, a w szczególności akty, na podstawie których jest ona realizowana, była przedmiotem kontroli sądów administracyjnych obu instancji. W odpowiedzi na skargę postulowano jej oddalenie.