Wyrok NSA z dnia 22 kwietnia 2011 r., sygn. II FSK 2203/09

Obiektywizm i bezstronność mogą być zakwestionowane, gdy sędzia orzeka dwukrotnie w sprawie, biorąc wcześniej udział w kontroli decyzji i wydaniu wyroku kasacyjnego, a następnie biorąc udział w wydaniu wyroku w sprawie z kolejnej skargi na decyzję podjętą na skutek wcześniejszego wyroku Sądu. W powołanych wyrokach w okolicznościach analogicznych do niniejszej sprawy Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że orzekanie przez tego samego sędziego w kolejnym składzie narusza art. 18 § 1 pkt 6 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Mendecka, Sędziowie: NSA Stanisław Bogucki, WSA del. Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. G., D. G., S. G. i R. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 2 października 2009 r. sygn. akt I SA/Lu 315/09 w sprawie ze skargi A. G., D. G., S. G. i R. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 9 kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej spadkobierców za zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w L. na rzecz A. G., D. G., S. G. i R. S. kwotę 1.176 (jeden tysiąc sto siedemdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 2 października 2009 r., I SA/Lu 315/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę A. G., D. G., S. G. i R. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 9 kwietnia 2009 r. w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej spadkobierców za zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynikało, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. czterema decyzjami z 15 listopada 2007 r. orzekł odrębnie, kwotowo, o odpowiedzialności w stosunku do każdego ze Skarżących jako spadkobierców za zaległości podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. spadkodawcy J. G., proporcjonalnie do udziału każdego z nich w masie spadkowej tj. po 1.978 zł. Decyzją z 20 lutego 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w L. uchylił powyższe decyzje i orzekł o solidarnej odpowiedzialności spadkobierców za wspomniane zaległości w kwocie 7.913 zł. Rozpatrując skargę na tę decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 10 września 2008 r., sygn. akt I SA/Lu 241/08 uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej wskazując, iż jego decyzja nałożyła na każdego ze spadkobierców szerszy obowiązek w stosunku do tego, który wynikał z decyzji organu I instancji. Rozstrzygnięcie organu odwoławczego jest więc rozstrzygnięciem na niekorzyść odwołujących się, zaś Dyrektor Izby Skarbowej nie wskazał i nie rozważył przesłanek, które miałyby je uzasadniać. Sąd podkreślił również, że przedawnienie zobowiązania, które powstało za życia podatnika podlega reżimowi art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60, ze zm.). Przy liczeniu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego organ odwoławczy powinien mieć także na uwadze i rozważyć znaczenie prawne art. 99 Ordynacji podatkowej, a te rozważania i ich rezultat przedstawić w uzasadnieniu rozstrzygnięcia. Sąd argumentował ponadto, że przepisy Ordynacji podatkowej nie określają terminu przedawnienia prawa do wydania decyzji o odpowiedzialności podatkowej spadkobierców podatnika. Decyzja taka może być zatem wydana do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego przejmowanego tytułem spadkobrania. Według Sądu, organ odwoławczy nie przeanalizował znaczenia przepisów art. 104 oraz art. 100 w zw. z art. 102 Ordynacji podatkowej poprzez wskazanie czy i jakie względy miały wykluczać zastosowanie tych przepisów.