Wyrok NSA z dnia 11 lutego 2011 r., sygn. I FSK 42/10

Przepis art. 247 § 2 O.p. nie stoi na przeszkodzie stwierdzeniu nieważności decyzji, wydanej po upływie terminu przedawnienia określonego w art. 70 § 1 O.p. (art. 247 § 1 pkt 3 O.p.), albowiem dla załatwienia tej sprawy nie jest konieczne wydanie nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy. Tylko bowiem w sytuacji, gdy do usunięcia wady kwalifikowanej niezbędne jest wydanie ponownej decyzji orzekającej co do istoty sprawy, upływ terminów przedawnienia z art. 68 lub 70 O.p. stanowi przeszkodę w rozumieniu art. 247 § 2 O.p. do stwierdzenia nieważności takiej decyzji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia WSA (del.) Izabela Najda-Ossowska, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 201/09 w sprawie ze skargi T. (P.) Sp. z o. o. w K. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 4 grudnia 2008 r. nr [...], [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2. zasądza od T. (P.) Sp. z o. o. w K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 380 zł (słownie: trzysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 201/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził nieważność zaskarżonych przez T. (POLSKA) sp. z o.o. w K. decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 4 grudnia 2008 r., nr [...] i [...] oraz poprzedzających je decyzji organu I instancji, w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej.

Z przedstawionego przez Sąd I instancji stanu faktycznego sprawy wynika, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K., decyzjami z dnia 27 lutego 2003 r., określił Skarżącej za miesiące marzec i sierpień 2000 r. niższą od zadeklarowanej kwotę zwrotu różnicy podatku oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe.