Wyrok NSA z dnia 20 października 2010 r., sygn. II OSK 1678/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Maciej Dybowski (spr.) Protokolant Kamil Buliński po rozpoznaniu w dniu 20 października 2010 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. W. i Z. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 30 kwietnia 2009 r. sygn. akt II SA/Bd 812/08 w sprawie ze skargi A. W. i Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Sygn. akt II OSK 1678/09 U Z A S A D N I E N I E

Wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2009 r. sygn. akt II SA/Bd 812/08 (dalej wyrok z 30 kwietnia 2009 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę A. W. i Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. Wyrok ów zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] czerwca 2008 r.) Prezydent Miasta Bydgoszczy (dalej Prezydent) na podstawie art. 36 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r., nr 15, poz. 139, ze zm., dalej u.z.p.) i art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r., nr 80, poz. 717, ze zm., dalej u.p.z.p. bądź ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), art. 39 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591, ze zm., dalej u.s.g.) i uchwałę nr XIV/442/99 Rady Miasta Bydgoszczy z dnia 29 września 1999 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu obejmującego fragment osiedla Wyżyny w Bydgoszczy ograniczonego ulicami [...],[...] oraz skarpą południową i zabudową wielorodzinną (Dz. Urz. Woj. Kuj. - Pom. nr 89, poz. 1013, dalej Uchwała) ustalił w stosunku do Z. i A. W. jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości zbytej przez nich nieruchomości. Opłatę ustalono na kwotę 72.919,53 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że w dniach od [...] czerwca 2003 r. do 30 kwietnia 2004 r. na podstawie 85 aktów notarialnych nastąpiła sukcesywna sprzedaż udziałów w wysokości wynoszącej łącznie [...] części we własności gruntu owej nieruchomości o łącznej powierzchni 3907 m2 na rzecz 85 osób fizycznych. Zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat od daty wejścia w życie zmiany planu miejscowego i zasadnym było stosownie do art. 36 ust. 4 u.z.p. ww. ustalenie opłaty z tytułu wzrostu wartości działek w wysokości 30 % na podstawie Uchwały. W związku z uchwaleniem nowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy, wzrosła wartość nieruchomości, właściciel zbył ją i istniała podstawa do pobrania jednorazowej opłaty w wysokości uwzględniającej dane zawarte w operacie szacunkowym. Operat opracowany został przez biegłego do spraw szacowania nieruchomości i określał wartości nieruchomości przed uchwaleniem planu i po jego uchwaleniu, z uwzględnieniem aktualnego przeznaczenia terenu. Przed zmianą planu działki przeznaczone były stosownie do ustaleń miejscowego planu zatwierdzonego uchwałą nr LIII/538/94 Rady Miasta Bydgoszczy z dnia 25 maja 1994 r. (Dz. U. Woj. Bydg. nr 17, poz. 258) pod tereny zieleni miejskiej, a obecnie stosownie do postanowień obowiązującego aktualnie planu zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną Odwołanie wnieśli A. i Z. W., zarzucając naruszenie art. 36 ust. 7 u.z.p. przez nieuwzględnienie przedawnienia roszczenia o zapłatę jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości gruntowej; art. 6, 7 i 8 k.p.a. przez nienależyte wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy i wydanie decyzji mimo przedawnienia roszczenia; niepodjęcie wystarczających i niezbędnych kroków do dokładnego wyjaśnienia sprawy, czym naruszono zasadę zaufania strony do organów administracji.