Wyrok NSA z dnia 29 grudnia 2010 r., sygn. I OSK 295/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie sędzia NSA Jerzy Bujko sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant st. inspektor sądowy Urszula Radziuk po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. F. i M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 23 października 2009 r. sygn. akt II SA/Lu 398/09 w sprawie ze skargi J. F. i M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia w sprawie przejęcia gospodarstwa rolnego na rzecz Skarbu Państwa oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 23 października 2009 r., II SA/Lu 398/09 uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z [...] marca 2009 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia w sprawie przejęcia gospodarstwa rolnego na rzecz Skarbu Państwa. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że błędne jest stanowisko organu, że orzeczenie Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Tomaszowie Lubelskim z [...] listopada 1954 r., nr [...] było zgodne z prawem. Zostało ono wydane w oparciu o przepisy dekretu z 27 lipca 1949 r. o przejęciu na własność Państwa nie pozostających w faktycznym władaniu właścicieli nieruchomości ziemskich, położonych w niektórych powiatach województwa białostockiego, lubelskiego, rzeszowskiego i krakowskiego (Dz. U. z 1949 r. Nr 46, poz. 339 ze zm.), zwanego dalej dekretem. W art. 1 dekret przewidywał możliwość przejęcia nieruchomości ziemskich położonych na wymienionych w nim terenach wówczas, gdy nie pozostawały one w faktycznym władaniu właściciela (ust. 1), a także, gdy pozostawały w użytkowaniu, dzierżawie lub zarządzie osób trzecich, jeżeli właściciel nie zamieszkiwał na miejscu (ust. 2). Dekret nie wskazywał wprost, w jaki sposób ma być określona przejmowana nieruchomość, odsyłając w tym zakresie do rozporządzenia wydawanego przez właściwy organ (art. 3 ust. 2).