Wyrok NSA z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. I FSK 1938/09

Nie można interpretować art. 116 ust. 6 pkt 3 ustawy o VAT w ten sposób, że przepis ten stanowi wyłączną podstawę do odmowy uwzględnienia odliczenia od podatku należnego kwoty zryczałtowanego zwrotu podatku zapłaconego rolnikom ryczałtowym, nawet w przypadku gdy sama transakcja i jej prawidłowość nie ulegają wątpliwościom. Taka wykładnia jest niezgodna z istotą podatku od towarów i usług, a zwłaszcza z zasadą neutralności tego podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia WSA (del.) Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej PPUH "S." Spółka Jawna w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Ke 211/09 w sprawie ze skarg PPUH "S." Spółka Jawna w R. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 kwietnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień, maj i czerwiec 2008 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz PPUH "S." Spółka Jawna w R. kwotę 4081 zł (słownie: cztery tysiące osiemdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 lipca 2009r., sygn. akt I SA/Ke 211/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w sprawie ze skarg PPUH "S." sp. j. R. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 kwietnia 2009r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień, maj i czerwiec 2008 r. oddalił skargi. W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z dnia 20 stycznia 2009r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. określił wobec podatnika kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika, a zaskarżonymi decyzjami utrzymano w mocy decyzje organu I instancji. Wyjaśniono, że w wyniku postępowania kontrolnego przeprowadzonego w P.P.H.U. "S." sp. j., prowadzącym działalność w zakresie pakowania i sprzedaży towarów rolno-spożywczych, zakwestionowano za miesiące kwiecień, maj i czerwiec kwoty podatku naliczonego z faktur wystawionych przez T. S.A. oraz kwoty podatku naliczonego wynikające z 19 faktur VAT RR w kwietniu, z 39 faktur VAT RR w maju i 8 faktur VAT RR w czerwcu, w stosunku do których w dokumentach potwierdzających zapłatę nie podano dat wystawienia faktur VAT RR. W odwołaniu Spółka podniosła zarzuty do tej części decyzji, w której organ podatkowy zakwestionował prawidłowość odliczenia dokonanego z faktur VAT RR. Organ II instancji zauważył, że zgodnie z art. 116 ust. 1, 6 i 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) nabywca produktów rolnych ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o zryczałtowany zwrot podatku od nabywanych od rolnika ryczałtowego produktów rolnych, dopiero po spełnieniu określonych warunków. Jednym z nich jest podanie w dokumencie stwierdzającym dokonanie zapłaty, prawidłowych danych dotyczących wystawionej faktury VAT RR, w tym numeru i daty wystawienia faktury potwierdzającej nabycie produktów rolnych. Z dokumentów zapłaty wynikało, że na dowodach potwierdzających dokonanie na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego zapłaty za część faktur VAT RR w miesiącu kwietniu, maju i czerwcu nie zamieszczono dat wystawienia faktur. Ponadto w miesiącu maju na dokumentach potwierdzających dokonanie zapłaty za 11 faktur nie zamieszczono daty i numeru faktury VAT RR. Dokumenty potwierdzające płatności dla rolników ryczałtowych, uzupełnione ręcznie o brakujące elementy, zostały przedstawione po przeprowadzonej kontroli podatkowej. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w K. naruszony został warunek określony w art. 116 ust. 6 pkt 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym zryczałtowany zwrot podatku zwiększa u nabywcy produktów rolnych kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokonano zapłaty, pod warunkiem, że w dokumencie stwierdzającym dokonanie zapłaty należności za produkty rolne zostaną podane numer i data wystawienia faktury potwierdzającej nabycie tych produktów. Organ odwoławczy za bezzasadny uznał zarzut naruszenia art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Wskazał, że wykładnia językowa art. 116 ust. 6 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że dla zwiększenia podatku naliczonego u podatnika nabywającego produkty rolne o zryczałtowany zwrot podatku konieczne jest łączne spełnienie warunków enumeratywnie wymienionych w przepisie. Wskazano, że na dzień kontroli w dokumentach zapłaty nie została zawarta data wystawienia faktur. Wyjaśniono, że nie miała racji strona, iż brakujące daty wystawienia przedmiotowych faktur VAT RR zostały uzupełnione ręcznie i zawarte były na odwrocie dokumentu "polecenie przelewu" stanowiącego załącznik do "wyciągów bankowych", zaś organ kontrolujący dokonał tylko kserokopii pierwszej strony dokumentów "polecenie przelewu". Kontrolujący osobiście dokonali kserokopii dokumentów w siedzibie podatnika, a wspólnik M. S. dokonał ich potwierdzenia "za zgodność z oryginałem". Uzupełnienie informacji dotyczącej daty wystawienia faktury w trakcie postępowania podatkowego nie ma wpływu na rozstrzygnięcie sprawy. Dyrektor Izby Skarbowej w K. stwierdził, że obowiązujące przepisy ustawy o VAT w zakresie szczególnej procedury dotyczącej rolników ryczałtowych są zgodne z przepisami unijnymi, m. in. z powołaną przez organ regulacją zawartą w art.25 ust. 6 VI Dyrektywy oraz art.303 Dyrektywy 2006/112/WE. Odnośnie powołanego przez podatnika w odwołaniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007r. organ wyjaśnił, że został on wydany na tle zupełnie innego stanu faktycznego. Wyrok ten, stwierdzający zakresową niekonstytucyjność przepisu, znalazł odzwierciedlenie w ustawie z dnia 30 maja 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008r., Nr 130, poz. 826), w której doprecyzowano treść art. 116 ust. 6 pkt 3 ustawy o VAT. Ponadto nie uznano za zasadne zarzutów dotyczących naruszenia przez organ I instancji art.120, art. 121 i art. 191 Ordynacji podatkowej.