Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2010 r., sygn. I FSK 1648/08

Postanowienie o przyznaniu pomocy prawnej oznacza, że Skarb Państwa przejmuje na siebie ciężar finansowy związany z wynagrodzeniem pełnomocnika z urzędu i że sąd, jako dysponent środków publicznych, odpowiada za zasadność i legalność ich wydatkowania. Oznacza to uprawnienie i obowiązek Sądu ustalenia, czy pomoc prawna rzeczywiście została udzielona.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edmund Łój, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia WSA del. Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych S. P. od wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 11 czerwca 2008 r. sygn. akt I SA/Op 62/08, I SA/Op 63/08, I SA/Op 64/08 z dnia 10 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Op 188/09 w sprawach ze skarg S. P. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 10 grudnia 2007 r. nr [...], [...], [...] oraz z dnia 26 stycznia 2009 r. nr. [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec, maj i czerwiec 2002 r. oraz za luty 2003 r. 1) oddala skargi kasacyjne, 2) zasądza od S. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 2.700 ( słownie: dwa tysiące siedemset ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, 3) oddala wnioski adwokata M. K. o przyznanie kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Przedmiotem skarg kasacyjnych są wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 11 czerwca 2008 r., o sygn. akt I SA/Op 62/08, I SA/Op 63/08, I SA/Op 64/08 oraz z dnia 10 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Op 188/09 oddalające skargi S. P. (zwanego dalej "Skarżącym") na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 10 grudnia 2007 r. oraz 26 stycznia 2009 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług odpowiednio za marzec, maj, czerwiec 2002 r., oraz luty 2003 r.

Z motywów ww. wyroków wynika, że Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w O. decyzjami z dnia 15 grudnia 2006 r. i 22 stycznia 2007 r. działając na podstawie art. 207, art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej "Ordynacją podatkową" oraz art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług inne od zadeklarowanych kwoty rozliczeń w podatku od towarów i usług za miesiące marzec, maj, czerwiec 2002 r. oraz luty 2003 r.