Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. I FSK 2026/09

W świetle art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w związku z art. 50 ust. 4 pkt 1 lit. a/ rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 109, poz. 1245 ze zm.) podatnik nie ma prawa do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, gdy wynika ona z faktury wystawionej przez podmiot niezarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Barbara Wasilewska (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. S. prowadzącego działalność pod nazwą P. "M." w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 234/09 w sprawie ze skargi J. S. prowadzącego działalność pod nazwą P. "M." w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 grudnia 2008 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2004 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od J. S. prowadzącego działalność pod nazwą P. "M." w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1200 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Wyrokiem z dnia 23 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 234/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 grudnia 2008 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2004 r.

Stan sprawy przedstawiony przez Sąd I instancji:

Na skutek prowadzonej kontroli podatkowej organy kontrole ustaliły, że J. S., w styczniu 2004 r., zawyżył kwotę podatku naliczonego, na skutek odliczenia podatku zawartego w fakturach wystawionych przez A. K., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą P.H.U. "M." w S., a dokumentujących zakup paliw płynnych. Zdaniem organów, zbywca stwarzał jedynie formalne pozory działalności gospodarczej w istocie jej nie prowadząc. Jak bowiem ustalono, A. K. w dniu 25 września 1998 r. dokonał wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, którą jednak wykreślił w dniu 6 sierpnia 2002 r., tym samym przedstawione przez skarżącego, w toku postępowania, zaświadczenie z dnia 13 listopada 2003 r. o wpisie A. K. do ewidencji działalności gospodarczej okazało się fałszywe, co potwierdził Urząd Miejski w S. Fałszywe okazało się również poświadczenie z dnia 18 września 1999 r., stwierdzające rejestrację A. K. jako podatnika podatku od towarów usług. Ponadto w trakcie śledztwa prowadzonego przez IV Komisariat Policji w S. A. K. zeznał, że był namawiany do otwarcia biura obrotu paliwami bez formalnego zgłoszenia tych czynności, czemu jednak odmówił. Wobec nieujawnienia jakichkolwiek dokumentów i faktur VAT dotyczących obrotu przez A. K. paliwami śledztwo w tej sprawie w dniu 19 września 2006 r. umorzono. W toku prowadzonego postępowania podatkowego A. K. nie podejmował wezwań organu podatkowego, ustalono także, że nie zgłosił faktu prowadzenia działalności gospodarczej do zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz nie posiadał jakichkolwiek środków umożliwiających transport zafakturowanego paliwa. Odnotowano też, że płatność za dostarczany towar, wbrew obwiązującym regulacjom prawnym, nakładającym obowiązek obrotu bezgotówkowego w transakcjach powyżej 3.000 euro, miała formę gotówkową. Niezależnie od tego wyjaśnienia skarżącego, że zapłata następowała gotówką po otrzymaniu faktury, faktury te były sprzeczne z dokumentami "KP" stwierdzającymi zapłatę ratami. W świetle tych faktów, powołując się na przepisy art. 19 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej zwana "ustawą o podatku VAT") oraz § 48 ust. 4 pkt 1 lit a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 27, poz. 268 ze zm., zwanego dalej rozporządzeniem), organ odwoławczy, tj. Dyrektor Izby Skarbowej w W., podobnie jak organ I instancji, zakwestionował prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tychże faktur, uznając, że ich wystawca jest podmiotem nieistniejącym. Odmiennie natomiast ocenił organ odwoławczy ustalenia i wnioski organu I instancji, dotyczące faktur wystawionych przez spółkę "P.". Z uwagi na powyższe Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z dnia 23 grudnia 2008 r. uchylił w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia 29 czerwca 2007 r. i określił J. S. kwotę zobowiązania w podatku od towarów i usług za styczeń 2004 r.