Wyrok NSA z dnia 3 lutego 2009 r., sygn. I OSK 275/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec, Sędziowie NSA Joanna Banasiewicz, Jerzy Solarski (spr.), Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2009r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 1672/07 w sprawie ze skargi K. T. na decyzję Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia równowartości części kosztów zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2007r. sygn. akt II SA/Wa 1672/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zwany dalej WSA lub Sądem I instancji, oddalił skargę K. T. na decyzję Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej z dnia [...] lipca 2007r. nr [...] w przedmiocie ustalenia równowartości części kosztów zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych: K. T. w okresie od 17 sierpnia 1998r. do 4 sierpnia 2003r. był słuchaczem studiów magisterskich w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. W dniu 28 lutego 2007r. na skutek dokonanego wypowiedzenia zawodowej służby wojskowej, został zwolniony i przeniesiony do rezerwy. Decyzją z dnia [...] kwietnia 2007r. nr [...] Komendant Oddziału Specjalnego Żandarmerii Wojskowej w Mińsku Mazowieckim ustalił zwaloryzowaną na dzień zwolnienia ze służby równowartość części kosztów zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania otrzymanych przez ppor. K. T. w czasie nauki w WAT, w kwocie 35 833,13 zł, którą żołnierz zobowiązany jest zwrócić do budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej.

Na skutek odwołania K. T. Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, art. 54 ust. 1, 3, 4, 5 ustawy z dnia 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2003r. Nr 179, poz. 1750 ze zm.), zwanej dalej ustawą pragmatyczną oraz § 15 i § 17 ust. 1, 2, 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 maja 2004r. w sprawie kierowania i udzielania pomocy żołnierzom zawodowym w związku z pobieraniem przez nich nauki oraz ustalania równowartości kosztów poniesionych w związku z nauką (Dz. U. z 2004r. Nr 135, poz. 1451 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem MON, decyzją z dnia [...] lipca 2007r., nr [...] - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy wskazał, że zarówno obecnie obowiązująca ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, jak i poprzednia ustawa przewidują w pewnych sytuacjach obowiązek zwrotu przez zwolnionego ze służby wojskowej żołnierza zawodowego poniesionych przez wojsko kosztów jego utrzymania i nauki. Obowiązek ten powstaje z mocy prawa w momencie zwolnienia żołnierza zawodowego ze służby i nie zależy od uznania organu, a decyzją ustala się wyłącznie równowartość kosztów podlegających zwrotowi. Kwestię tą reguluje art. 54 ustawy pragmatycznej oraz § 15 - § 18 rozporządzenia MON. W przepisach tych wskazano, jakie koszty podlegają zwrotowi (są to koszty zakwaterowania, wyżywienia, umundurowania i nauki oraz dojazdu do miejsca jaj pobierania), aby stanowiły one rzeczywiste koszty poniesione na kształcenie żołnierza zawodowego w okresie studiów lub nauki oraz stażu. Łączne rzeczywiste poniesione koszty wynikające z ewidencji księgowej przelicza się w odniesieniu na jednego żołnierza zawodowego. W sprawie koszty te zostały zwaloryzowane, a ponieważ decyzję wydał organ właściwy, brak było podstaw do jej podważenia.