Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. II OSK 1930/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Kisiel Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia NSA Zdzisław Kostka /spr./ Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1107/08 w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z 23 września 2008 r. (sygn. akt IV SA/Wa 1107/08) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę "[...]" Spółka z o.o. w W. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2008 r. w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego.

Istotne w sprawie okoliczności faktyczne przedstawiają się następująco.

Skarżąca "[...]" Spółka z o.o. w W. (dalej zwana Spółką) złożyła 10 marca 2008 r. u Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej także GIOŚ) podanie o wszczęcie postępowania w sprawie opłaty, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (zwanej dalej także ustawą o recyklingu pojazdów) za 2006 rok i określenie wysokości tej opłaty albo stwierdzenie, że na Spółce nie ciąży obowiązek jej uiszczenia i umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego. W podaniu tym Spółka twierdziła, że w 2006 roku stworzona przez Spółkę sieć zbierania pojazdów obejmowała cały obszar Polski, przy czym przyznawała, że były tereny, na których odległość od miejsca zamieszkania lub siedziby właściciela pojazdu do najbliższego punktu zbierania lub demontażu pojazdów liczona w linii prostej była większa niż 50 km. Zdaniem Spółki, powołującej się w tym zakresie na wykładnię art. 11 ust. 1 ustawy o recyklingu pojazdów w zgodzie z prawem wspólnotowym i Konstytucją RP, mimo tego należy uznać, że stworzona przez nią sieć zbierania pojazdów obejmowała obszar całego kraju, w związku z czym nie była zobowiązana do uiszczenia opłaty za brak sieci zbierania pojazdów przewidzianej w art. 14 ustawy o recyklingu pojazdów (zwanej dalej także opłatą za brak sieci lub opłatą recyklingową). Wskazując jednakże na odmienne stanowisko organów administracji publicznej co do uznania, kiedy sieć zbierania pojazdów obejmuje obszar całego kraju Spółka uznała za konieczne złożenie wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie opłaty za brak sieci zbierania pojazdów w celu wyjaśnienia wątpliwości mających znaczenie dla jej sytuacji prawnej i finansowej, przy czym twierdząc, że nie jest zobowiązana do uiszczenia wspomnianej opłaty, domagała się, po ustaleniu tego faktu, umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego. Żądanie wszczęcia postępowania Spółka opierała na treści art. 61 § 1 k.p.a., wywodząc, że przepis ten określa dopuszczalne sposoby wszczęcia postępowania administracyjnego.