Wyrok NSA z dnia 8 maja 2009 r., sygn. I OSK 858/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędziowie Małgorzata Pocztarek (spr.) NSA Tadeusz Geremek Protokolant Barbara Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1980/07 w sprawie ze skargi W. A. na orzeczenie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia dotychczasowego orzeczenia oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 marca 2008 r., sygn. akt II SA/Wa 1980/07, po rozpoznaniu skargi W. A. na orzeczenie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia dotychczasowego orzeczenia, skargę oddalił.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że W. A., powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 marca 2007 r. sygn. akt K-47/05 (Dz. U. Nr 57, poz. 390), złożył wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego, zakończonego orzeczeniem Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2002 r. nr [...] o uznaniu ww. winnym zarzuconego mu czynu i wymierzeniu kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby w Policji.

Komendant Główny Policji, po wznowieniu postępowania dyscyplinarnego, w dniu [...] sierpnia 2007 r. wydał orzeczenie nr [...], którym odmówił uchylenia powyżej określonego orzeczenia oraz utrzymanego nim w mocy orzeczenia Komendanta Wojewódzkiego Policji z siedzibą w Radomiu z dnia [...] października 2002 r. nr [...]. W uzasadnieniu tego orzeczenia organ podał m.in., że przedmiotowe orzeczenia dyscyplinarne zostały wydane na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania wyróżnień, oraz przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego w stosunku do policjantów (Dz. U. z 1998 r. Nr 4, poz.14). Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 października 2002 r. sygn. akt K 36/00 (Dz. U. Nr 176, poz. 1457), przepisy tego rozporządzenia z dniem 30 września 2003 r. przestały obowiązywać. W dniu 29 listopada 2003 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o Policji (Dz. U. Nr 192, poz. 1873), w której uregulowano kompleksowo zagadnienia związane z postępowaniem dyscyplinarnym policjantów, w tym ich prawo do obrony. Stosownie do art. 135f ust. 1 pkt 4 zmienionej ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58 ze zm.), policjant mógł ustanowić obrońcę spośród policjantów. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 19 marca 2007 r., na który powołał się W. A. we wniosku o wznowienie postępowania dyscyplinarnego, stwierdził, że określony powyżej przepis jest niezgodny z art. 42 Konstytucji RP, w konsekwencji przepis ten został uchylony. Z tego powodu przepis rozporządzenia, dotyczący uprawnień W. A. w postępowaniu dyscyplinarnym, nie był i nie mógł być przedmiotem tego wyroku. Przeprowadzone postępowanie, w wyniku wznowienia postępowania dyscyplinarnego, nie dostarczyło podstaw do stwierdzenia, że było ono obarczone wadą i naruszało wówczas obowiązujące przepisy. Ustalono, że ww. pomimo pouczenia, nie korzystał z pomocy obrońcy.