Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. I FSK 1207/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Wasilewska (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Fita, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej 1) B. O. - M. 2) Dyrektora Izby Skarbowej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Gd 1095/07 w sprawie ze skargi B. O. - M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 11 października 2007 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń i od marca do grudnia 2001 r. oraz za styczeń, kwiecień, maj, czerwiec, wrzesień, październik i listopad 2002 r. 1. oddala skargi kasacyjne, 2. znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 12 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Gd 1095/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w sprawie ze skargi B. O.-M. A. [...] "P. D." na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 11 października 2007 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług - uchylił zaskarżoną decyzję.

1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny ustalony przez organy podatkowe w niniejszej sprawie.

Przedmiotową decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, którą za miesiące styczeń, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, listopad, grudzień 2001 r. i za styczeń, czerwiec, listopad 2002 r. określono Skarżącej zobowiązanie podatkowe, a za miesiące sierpień, wrzesień, październik 2001 r. oraz kwiecień, maj, wrzesień, październik 2002 r. - kwotę różnicy podatku do przeniesienia na następny miesiąc.

Organ I instancji w oparciu o stan faktyczny sprawy ustalony w toku postępowania kontrolnego i postępowania podatkowego przyjął m.in., że transakcje udokumentowane fakturami wystawionymi przez podmioty B. H. "N." Sp. z o.o., "G. Sp. z o.o. oraz B. Sp. z o.o. były fikcyjne, a więc faktury stwierdzające czynności, które w rzeczywistości nie miały miejsca. W związku z tym, na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50, ze zm.) - powołana dalej jako "u.p.t.u." lub "ustawa o VAT" i na podstawie § 50 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku o towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 109, poz. 1245 ze zm.) - powołane dalej jako "rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r." oraz § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku o towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 27, poz. 268, ze zm.) - powołanego dalej jako "rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r." uznał, że przedmiotowe faktury nie stanowiły podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.