Wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2008 r., sygn. II FSK 374/07

Regulacja zawarta w art. 21 ustawy zmieniającej w zw. z art. 70 § 4 ord. pod. dotyczy wprost przerwania biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego i rozpoczęcia jego biegu na nowo od dnia następującego po dniu zastosowania środka egzekucyjnego, tym samym chodzi o przypadki, w których o przerwaniu biegu terminu przedawnienia decydowało zastosowanie środka egzekucyjnego, a tak było poczynając od dnia 1 stycznia 2003 r.

Wyrokiem z dnia 15 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Ol 292/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił zaskarżona decyzję, określił, że nie podlega ona wykonaniu oraz zasądził od organu odwoławczego na rzecz ustanowionego z urzędu pełnomocnika strony skarżącej kwotę 292,80 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi Eugeniusza D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 15 maja 2006 r., nr PP/E/4407-2-23/05 w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że decyzja z dnia 15 maja 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Elblągu z dnia 27 września 2005 r. o odmowie umorzenia stronie zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług: z tytułu dodatkowego zobowiązania podatkowego za marzec 1997 r. w kwocie 132 zł i odsetek za zwłokę w kwocie 256,80 zł; zobowiązania za kwiecień 1997 r. w kwocie 108.867 zł, dodatkowego zobowiązania podatkowego w kwocie 32.660 zł i odsetek za zwłokę w kwocie 339.142,50 zł oraz zobowiązania za maj 1997 r. w kwocie 163.020 zł, dodatkowego zobowiązania podatkowego w kwocie 48.906 zł i odsetek za zwłokę w kwocie 500,993,30 zł.

Wnioskiem z dnia 6 stycznia 2005 r. podatnik zwrócił się do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w Warszawie o umorzenie zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług, wynikających z decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w Elblągu z dnia 26 czerwca 1998 r. za marzec, kwiecień i maj 1997 r. Wniosek ten został przekazany zgodnie z właściwością Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w Elblągu. Z jego treści wynikało, że na skutek wydania decyzji wyrządzona została wnioskodawcy krzywda, która winna zostać naprawiona poprzez umorzenie orzeczonej zaległości podatkowej. Jego zdaniem, organ podatkowy określając zaległość podatkowa w podatku od towarów i usług za przedmiotowe okresy, rażąco naruszył prawo art. 33 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawa o VAT, zważywszy na treść podjętej w dniu 22 kwietnia 2002 r. przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwały o sygn. akt FPS 2/02, stwierdzającej, że przepis ten miał zastosowanie do zdarzeń nie odzwierciedlających rzeczywistej sprzedaży. Pozytywne rozpatrzenie wniosku o ulgę podatkową pozwoli wnioskodawcy na podjęcie działalności gospodarczej, która winna przynieść korzyści jego rodzinie, a także Państwu. Podatnik wskazał, że od kilku lat znajduje się w trudnej sytuacji finansowej, spowodowanej brakiem dochodów (działalność gospodarcza nie jest prowadzona z uwagi na ciążące zaległości podatkowe). Aktualnie posiada zaległości w spłacie należności za czynsz, energię elektryczną i inne. Poinformował, że jego żona jest osoba bezrobotną, bez prawa do zasiłku, schorowaną, wymagającą stałej opieki neurologicznej, a on sam leczy się w Poradni Zdrowia Psychicznego. Aktualnie przebywa w Areszcie Śledczym w celu odbycia zastępczej kary za orzeczona grzywnę.