Wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2008 r., sygn. II OSK 1687/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie sędzia NSA Wojciech Chróścielewski sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2007 r. sygn. akt IV SA/Wa 758/07 w sprawie ze skargi P. R. na uchwałę Rady Gminy J. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 758/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. R. na uchwałę Rady Gminy J. z dnia [...], nr [...], w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy.

W dniu [...] Rada Gminy J. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wschodniej części wsi J.. Rada powołała się na przepis art. 20 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz.717 ze zm.). W dniu [...] wpłynęło do Urzędu Gminy J. pismo, w którym P. R., powołując się na art. 101 ust.1 ustawy o samorządzie gminnym, wezwał Radę Gminy do usunięcia naruszenia prawa. Zarzucił naruszenie art. 43 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Z rysunku planu wynika, że jezdnia drogi publicznej oznaczonej symbolem [...] przebiega po ścianie jego domu, usytuowanego na działce nr [...], zaś linia rozgraniczająca tej drogi przecina budynek w połowie. Podniósł, iż przyjęto droższy wariant wytyczenia drogi, z uwagi na koszty pozyskania nieruchomości pod jej realizację. Nie przyjęto wariantu tańszego, który uwzględniałby przebieg drogi po niezabudowanej nieruchomości znajdującej się po przeciwnej stronie. Zaplanowany przebieg drogi, zdaniem skarżącego, narusza zasadę unormowaną w art. 7 K.p.a., nakazującą załatwienie sprawy w taki sposób, aby zaspokojony był jednocześnie interes społeczny i słuszny interes strony. Nadto, P. R. zarzucił naruszenie § 37 ust.1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, przez niezachowanie wymaganej szerokości pobocza (tj. nie mniejszej, niż 0,75 m) na wysokości jego działki. Skarżący zarzucił jeszcze naruszenie przepisu § 4 pkt 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, z uwagi na brak ustaleń, o których mowa w tym przepisie.