Wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2008 r., sygn. II GSK 533/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędziowie Joanna Kabat-Rembelska NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Protokolant Sylwia Kizińska po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 18 stycznia 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 1869/07 w sprawie ze skargi S.O. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

I

Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. po rozpoznaniu sprawy ze skargi S.O. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2007 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym - uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w L. z dnia [...] kwietnia 2007 r., stwierdził, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu oraz zasądził na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.

Sąd I instancji przywołał w uzasadnieniu ustalenia dokonane przez organy, z których wynikało, że w dniu 8 lutego 2007 r. poddano kontroli drogowej pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym [...], którego kierowca, wykonujący krajowy regularny przewóz drogowy osób, nie okazał kontrolującym wykresówek. W związku z tym Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w L. decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. nałożył na S.O. karę pieniężną w wysokości 500 zł. Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 87 i art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.) oraz l.p. 1.7 załącznika do tej ustawy, art. 15 ust. 7 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370.8 z dnia 31 grudnia 1985 r.), zwanego dalej rozporządzeniem nr 3821/85 w związku z art. 26 Rozporządzenia (WE) nr 561/2006 z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmiany rozporządzeń Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) nr 2135/98, jak również uchylenia rozporządzenia Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102.1 z dnia 11 kwietnia 2006 r.) i art. 31 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 92, poz. 879), utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy stwierdził, że stosownie do art. 14 ust. 7 rozporządzenia nr 3820/85, fakt instalacji tachografu powoduje obowiązek jego stosowania, bowiem celem powoływanej regulacji jest zapewnienie kontroli czasu pracy kierowców i innych parametrów jazdy ze względu na zapewnienie bezpieczeństwa publicznego.