Wyrok NSA z dnia 25 września 2008 r., sygn. I FSK 1119/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Juliusz Antosik (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Mirella Łent, Protokolant Karolina Szulc, po rozpoznaniu w dniu 18 września 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 17 maja 2007 r., sygn. akt I SA/Op 263/06 w sprawie ze skargi A. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 18 lipca 2006 r., [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej członka zarządu spółki za zaległości w podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 1 800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 maja 2007 r., I SA/Op 263/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę A. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 18 lipca 2006 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu wyroku, przedstawiając stan sprawy, Sąd podał, że wymienioną decyzją została utrzymana w mocy decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z 21 października 2005 r. orzekająca o odpowiedzialności A. C. jako członka zarządu Spółki z o.o. "E." za zaległości podatkowe tej Spółki w podatku od towarów i usług za czerwiec - wrzesień i grudzień 2000 r. oraz styczeń - kwiecień 2001 r. wraz z odsetkami za zwłokę. Organ I instancji uznał, że Spółka "E." nie uiściła podatku za wymienione miesiące, a w okresie, w którym doszło do powstania zaległości podatkowych, skarżący pełnił funkcję członka zarządu tej Spółki, będąc od 4 sierpnia 1993 r. do 5 czerwca 2001 r. prezesem zarządu. Organ stwierdził, że postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec Spółki jest bezskuteczne.

Dyrektor Izby Skarbowej, utrzymując w mocy decyzję I instancji, po przywołaniu treści przepisów art. 21 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (DzU nr 169, poz. 1387) i art. 116 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do końca 2002 r. stwierdził, że w sprawie wystąpiły wymienione w tym przepisie okoliczności uzasadniające obciążenie skarżącego odpowiedzialnością za zaległości podatkowe Spółki "E.". Wskazał, że nie było sporne, że skarżący był prezesem Spółki w wymienionym okresie, Spółka nie uiściła zobowiązań wynikających z deklaracji VAT-7 i z decyzji określającej zaległość podatkową. Stwierdził też, że egzekucja prowadzona w stosunku do Spółki okazała się bezskuteczna. Twierdzenie A. C., że Spółka posiadała znaczny majątek na dzień sprzedaży udziałów (5 czerwca 2001 r.), co miało wynikać z bilansu znanego organom podatkowym, a także w latach następnych (2002 i 2003), organ uznał za gołosłowne. Spółka nie składała sprawozdań finansowych już od 2000 r., w aktach rejestrowych Spółki znajdują się bilanse m.in. za lata 1999-2000 i bilans sporządzony na 24 maja 2001 r. Analiza tych dokumentów nie potwierdza opinii o dobrej kondycji Spółki w chwili jej sprzedaży. Całym majątkiem Spółki w dniu 5 czerwca 2001 r. były należności i roszczenia, pod warunkiem ich odzyskania. Również stwierdzenie o dobrej kondycji firmy w latach następnych nie zostało niczym poparte. Spółka nie prowadziła działalności, nie złożono także bilansów za te lata. Nie wystąpiła też jakakolwiek z wymienionych w art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej okoliczności ekskulpujących A. C. od odpowiedzialności. Nie zgłoszono wniosku o ogłoszenie upadłości ani o wszczęcie postępowania układowego; odwołujący nie wykazał braku winy w niezgłoszeniu tych wniosków. Nie wskazał też mienia, z którego możliwa byłaby egzekucja. Organ I instancji zgromadził materiał, który w sprawie był niezbędny. Zdaniem organu odwoławczego, dla postępowania prowadzonego w oparciu o art. 116 Ordynacji podatkowej nie mają znaczenia odrębne postępowania prowadzone przez organy podatkowe (restrukturyzacje, ulgi, podatek dochodowy od osób prawnych i fizycznych) oraz inne instytucje (ZUS, Sąd Rejonowy w Opolu) wobec innego podmiotu (Spółki "E."). Niecelowe jest zatem włączanie do akt sprawy dokumentów, które nie przyczynią się do dokonania koniecznych ustaleń wymaganych powołanym przepisem. Dalej organ wskazał, że odwołujący został zapoznany 16 września 2005 r. z zebranym przez Urząd Skarbowy materiałem dowodowym. W dniu tym A. C. złożył także uwagi i zastrzeżenia do zgromadzonych w sprawie dowodów, żądając jednocześnie włączenia dodatkowych dokumentów. Postanowieniem z 21 października 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił włączenia do akt sprawy w zakresie orzeczenia o odpowiedzialności osoby trzeciej dokumentów z wszystkich postępowań prowadzonych przez ten organ wobec Spółki "E.", jak również dokumentów z postępowań prowadzonych przez Sąd Rejonowy Wydział Krajowego Rejestru Sądowego. Wyjaśniono, że dokumenty te nie miały znaczenia w sprawie i ustosunkowanie się do nich A. C. w tym postępowaniu, nie wywierało żadnego wpływu na wydane rozstrzygnięcie.