Wyrok NSA z dnia 10 marca 2016 r., sygn. I FSK 1808/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 3193/13 w sprawie ze skargi D. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku od towarów i usług za październik 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 10 czerwca 2014 r., III SA/Wa 3193/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: "spółka", "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 października 2013 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za październik 2004 r.

1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan faktyczny sprawy podał, że skarżąca powołując się na art. 72 § 1 pkt 1 w zw. z art. 73 § 1 w zw. z art. 74 pkt 4 w zw. z art. 75 § 2 pkt 5 oraz art. 80 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012r. poz. 749, ze zm. - dalej: "O.p.") złożyła do P. M. Urzędu Skarbowego wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług w kwocie 744.180 zł z tytułu zapłaconego dodatkowego zobowiązania podatkowego, ustalonego ostateczną decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 20 lutego 2006 r. W uzasadnieniu wniosku skarżąca stwierdziła, że dodatkowe zobowiązanie w wysokości 774.180 zł zostało ustalone na mocy art. 109 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054, ze zm., dalej: "ustawa o VAT") w brzmieniu obowiązującym do 1 grudnia 2008 r., który to przepis zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 września 2007 r., sygn. akt P 43/06 został uznany za niekonstytucyjny. Strona wskazywała także na uchylenie § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, ze zm., dalej: "rozporządzenie MF"), nieuwzględnienie treści art. 88 ust. 3a ustawy o VAT, zastosowanie przy orzekaniu art. 109 ust. 5 i 6 ustawy o VAT uchylonego przez ustawodawcę oraz wydanie decyzji przez organ niewłaściwy w sprawie.