Wyrok NSA z dnia 30 maja 2008 r., sygn. I FSK 392/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca) Sędziowie sędzia NSA Jan Zając sędzia del. NSA Grażyna Jarmasz Protokolant Marcin Wacławik po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 7 grudnia 2006 r., sygn. akt I SA/Sz 245/06 w sprawie ze skargi A. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 1 lutego 2006 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2006 r., sygn. akt I SA/Sz 245/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 1 lutego 2006 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku A. W. o rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z dnia 17 listopada 2005 r., a także stwierdził, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu.

Z akt sprawy wyłania się następujący przebieg postępowania. Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 1 lutego 2006 r. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z 17 listopada 2005 r. pozostawiające bez rozpoznania wniosek Podatnika o rozłożenie na raty zaległości podatkowej. W uzasadnieniu wskazano, że wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą nie spełniał wymogów określonych w art. 168 § 2 Ordynacji podatkowej, ponieważ nie zawierał informacji o otrzymanej pomocy publicznej w ciągu ostatnich 3 lat, określonej w art. 37 ust. 1 bądź ust. 3 ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. Nr 123, poz. 1291 ze zm.), w związku z art. 67b Ordynacji podatkowej. Podatnik został wezwany do uzupełnienia tego braku w terminie 7dni, ale tego nie uczynił. Organy podatkowe zgodnie uznały, że wniosek podatnika nie spełniał wymogów określonych przepisami prawa i dlatego zasadne było pozostawienie go bez rozpoznania.