Wyrok NSA z dnia 13 maja 2008 r., sygn. II FSK 387/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Edyta Anyżewska, Sędzia NSA Krystyna Nowak, Protokolant Anna Dziewiż, po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 listopada 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 838/05 w sprawie ze skargi H. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 30 maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002r. z tytułu przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach 1) uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od H. H. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 4350,00 (słownie: cztery tysiące trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

II FSK 387/07

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 lipca 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Wr 838/05, oddalił skargę H.H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 30 maja 2005 roku w przedmiocie ustalenia zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 rok z tytułu przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach. Zaskarżonym do sądu administracyjnego rozstrzygnięciem uchylono decyzję organu pierwszej instancji i określono podatniczce podatek dochodowy za rok 2002 z tytułu przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach. Skarżąca, jak ustaliły organy podatkowe, aktem notarialnym z dnia 27 czerwca 2002 roku Rep. A nr [...], dokonała zakupu prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz prawa własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, to jest nieruchomości położonej w B. Cenę sprzedaży ustalono na kwotę 120.000,00 złotych. Została ona w całości zapłacona przez kupującą, co potwierdzili sprzedający, to jest I. i S. D. Z rocznego zeznania podatniczki PIT-40A wynikało jednak, że w 2002 roku uzyskała ona z tytułu emerytury dochód w wysokości 15.711,35 złotych, czyli znacząco niższy od poniesionych w tym roku wydatków. Podatniczka zeznała, że w 2000 roku w mieszkaniu A. i S. S. w obecności jej syna, T.H., pożyczyła S.D. 1.00,000,00 złotych. Ustalono również, że pożyczka mogła być spłacona jednorazowo lub w ratach do października 2001 roku z odsetkami w kwocie 20.000,00 złotych. Na dowód dokonania tej czynności nie sporządzono jednak pisemnej umowy. Przesłuchani na tę okoliczność świadkowie, to jest S. i A. S. oraz I. i S. D., potwierdzili fakt dokonania pożyczki, która ich zdaniem miała miejsce w ostatnią niedzielę września 2000 roku. Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. uznał zatem, że H.H. nie wskazała źródeł pochodzenia środków finansowych pozwalających na dokonanie w 2002 roku inwestycji na kwotę 120.000,00 złotych oraz w dniu 12 października 2004 roku wydał decyzję ustalającą podatniczce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych w formie ryczałtu za 2002 rok z tytułu przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach w wysokości 72.150,00 złotych. Dyrektor Izby Skarbowej w W. w decyzji objętej skargą stwierdził, że zeznania świadków w rozpoznawanej sprawie pozostają w sprzeczności z treścią aktu notarialnego z dnia 27 kwietnia 2002 roku, który jako dokument urzędowy stanowi dowód tego, co jest w nim stwierdzone. Organ drugiej instancji zwrócił również uwagę na okoliczność, iż podatniczka w kolejnych etapach postępowania zeznawała, iż pieniądze, które pożyczyła S.D. gromadziła z pożyczek udzielanych jej przez syna, na stałe zamieszkałego poza granicami kraju. Na dowód tego przedstawiła przesłane faxem umowy pożyczek zawarte w latach 1990-2000, nadłączną kwotę 14.500,00 $ oraz umowę o spłacie pożyczki z dnia 10 października 2000 roku. Organ odwoławczy uznał jednak, iż umowy te zostały sporządzone na potrzeby prowadzonego postępowania, ponieważ trudno uznać, iż z osobą tak bliską jak syn, podatniczka skrupulatnie spisywała umowy pożyczek oraz odnotowywała ich spłatę. Stwierdzono również, iż podatniczka pożyczała od syna pieniądze aby sfinansować budowę domu mieszkalnego, ale pożyczane pieniądze przekazała S.D. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej z zeznań świadków, zarówno małżonków D. jak i małżonków S. nie wynikało jednoznacznie kto w dniu 30 września 2000 roku udzielił pożyczki w kwocie 100.000,00 złotych podatniczka czy jej syn. W tej sytuacji w ocenie organu podatkowego drugiej instancji, kwestie udzielanych pożyczek nie mogły być brane pod uwagę w sprawie, gdyż nie ma dowodu, że łączą się one z faktem wydatkowania w 2002 roku środków na zakup nieruchomości wg aktu notarialnego z dnia 27 kwietnia 2002 roku. Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w W. powołując się na otrzymane informacje o posiadanych przez podatniczkę rachunkach bankowych uznał, że równowartość 1.006 USD czyli 4.023,80 złotych i kwota wypłacona w dniu 19 października 2001 roku z rachunku założonego w grudniu 2000 roku stanowią mienie jakim podatniczka dysponowała w tym roku i kwota ta powinna być uwzględniona przy ustalaniu przychodu z nieujawnionych źródeł. Organ drugiej instancji nie dał natomiast wiary twierdzeniom podatniczki o posiadaniu znacznych środków przechowywanych w gotówce i w walutach obcych wskazując, iż twierdzenia te nie są poparte żadnymi dowodami i pozostają w sprzeczności z faktem przechowywania przez podatniczkę środków na lokatach bankowych. Nie uwzględnił także wartości zasobów finansowych otrzymywanych darowizn z lat poprzednich oraz informacji, iż skarżąca oraz jej mąż posiadali do 1995 roku książeczkę oszczędnościową na kwotę 10.000,00 USD oraz wartości sprzedanego samochodu.