Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2007 r. sygn. II GSK 294/06

Stwierdzenie przesłanki rękojmi prawidłowego wykonywania zawodu notariusza, przewidzianej w art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369 ze zm.), w stosunku do osób, o których mowa w art. 12 § 1 pkt 1-4 tej ustawy, następuje w wyniku oceny dotychczasowej pracy zawodowej, a nie przez weryfikację wiedzy prawniczej w drodze dodatkowego egzaminu przeprowadzonego przez samorząd notarialny.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę kasacyjną Rady Izby Notarialnej we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2006 r. w sprawie ze skargi Rady Izby Notarialnej we Wrocławiu na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 stycznia 2006 r. w przedmiocie powołania na stanowisko notariusza i wyznaczenia siedziby kancelarii notarialnej.

Z uzasadnienia

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 maja 2006 r. sygn. akt (...) oddalił skargę Rady Izby Notarialnej we Wrocławiu na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 stycznia 2006 r. w przedmiocie powołania na stanowisko notariusza i wyznaczenia siedziby kancelarii notarialnej we Wrocławiu.

Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy:

W dniu 30 maja 2005 r. Sylwia M. złożyła wniosek o powołanie jej na stanowisko notariusza oraz wyznaczenie siedziby kancelarii notarialnej we Wrocławiu. W uzasadnieniu wniosku podała, że wykonuje zawód radcy prawnego od 2 grudnia 1997 r. oraz spełnia wszystkie wymagania formalne niezbędne do powołania na stanowisko notariusza. Rada Izby Notarialnej we Wrocławiu uchwałą z dnia 5 listopada 2005 r. nr (...) wniosek kandydatki zaopiniowała negatywnie. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że doświadczenie zawodowe kandydatki „odbiega od zadań i obowiązków, z którymi musi sobie poradzić notariusz prowadzący kancelarię notarialną". Negatywnie opiniując siedzibę kancelarii, Rada oparła się na informacji zamieszczonej w protokole z lustracji lokalu przeznaczonego na kancelarię, z której wynikało, iż jest lokal mieszkalny i brak jest zgody na zmianę sposobu jego użytkowania. Rada stwierdziła ponadto, że uruchamianie kolejnej kancelarii w mieście, którego rynek usług notarialnych jest, jak się zdaje, nasycony, przy jednoczesnym zapotrzebowaniu na tego rodzaju usługi w innych miejscowościach, nie służy interesowi społecznemu i bezpieczeństwu w obrocie prawnym. Z uwagi na powyższe Rada zaproponowała Sylwii M., aby rozważyła możliwość uruchomienia kancelarii w Oławie, w celu zdobycia doświadczenia koniecznego do wykonywania zawodu notariusza.