Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2007 r., sygn. II OSK 1066/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Włodzimierz Ryms Sędziowie Jacek Chlebny ( spr.) Roman Ciąglewicz Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 marca 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1125/05 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania dokumentu potwierdzającego posiadanie obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] odmawiającą M. B. wydania dokumentu potwierdzającego posiadanie obywatelstwa polskiego.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Skarżący, urodzony w dniu 10 stycznia 1920 r. w Ł., 24 lipca 1958 r. wystąpił z podaniem do Rady Państwa o zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie w związku z wyjazdem na pobyt stały do Izraela. Po przyjeździe do Izraela, 4 września 1958 r. skarżący nabył obywatelstwo izraelskie. Zdaniem organów warunek uzyskania zezwolenia na zmianę obywatelstwa został spełniony, gdyż w rozpatrywanej sprawie miała zastosowanie uchwała Nr 5/58 Rady Państwa z dnia 23 stycznia 1958 r. w sprawie zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego osobom wyjeżdżającym na pobyt stały do państwa Izrael, a zatem skarżący utracił obywatelstwo polskie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie podzielił stanowiska Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców. Uzasadniając uchylenie zaskarżonej decyzji Sąd stwierdził, że uchwała Rady Państwa z dnia 23 stycznia 1958 r. Nr 5/58, w stosunku do osób, które podania o zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego złożyły po jej podjęciu, nie stanowiła zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego ze skutkiem utraty tego obywatelstwa. Powołując się na stanowisko wyrażone m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 października 2005 r., II OSK 267/05, Sąd I instancji podkreślił, że omawiana uchwała w stosunku do osób, które po jej podjęciu złożyły podania o zezwolenie na zmianę obywatelstwa, mogła być traktowana jedynie jako przyrzeczenie udzielenia takiego zezwolenia.