Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2007 r., sygn. II OSK 748/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Maria Rzążewska ( spr.) Sędziowie Zdzisław Kostka Ludwik Żukowski Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Śląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 grudnia 2006 r. sygn. akt II SA/Gl 795/06 w sprawie ze skargi Gminy M. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Rada Gminy w M. podjęła w dniu 6 czerwca 2006 r. uchwałę, w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego pomiędzy ul. P. i M. w W. W § 12 uchwały, zawierającym ustalenia dla terenu oznaczonego symbolem 2U w ust. 3 i normującym "szczególne warunki zagospodarowania terenu oraz ograniczenia w jego użytkowaniu, w tym zakazy zabudowy", w pkt 4 zakazano "lokalizacji usług, handlu, o powierzchni sprzedaży przekraczającej 400 m-", zaś w § 13 normującym te same kwestie dla terenów oznaczonych symbolem 3.UM w pkt 5 zakazano "realizacji usług handlu o powierzchni sprzedaży przekraczającej 500 m-, w tym nie więcej niż 200 m- dla artykułów spożywczych". Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] Wojewoda Śląski stwierdził nieważność § 12 ust. 3 pkt 4 i § 13 ust. 3 pkt 5 uchwały Rady Gminy w M. jako sprzecznych z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) zwanej dalej "ustawą" oraz art. 22 Konstytucji RP. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia przytaczając treść art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy stwierdził, że o ile z przepisów tych wyprowadzić można uprawnienie organu uchwałodawczego do określenia w miejscowym planie zakazu zagospodarowania danego terenu obiektami o określonej powierzchni czy kubaturze, to niedopuszczalnym jest wprowadzenie ograniczeń z uwagi na powierzchnię sprzedaży w danym obiekcie, jak to uczyniła Rada Gminy w kwestionowanych zapisach planu. W ocenie organu nadzoru taka regulacja nie służy bowiem kształtowaniu polityki przestrzennej gminy, lecz stanowi jedynie ingerencję w swobodę prowadzenia działalności gospodarczej, nie mieszcząc się w zakresie przedmiotowym planu wynikającym z przepisów ustawy, jako że ustawa ta wprowadza jedynie dodatkowe wymogi dotyczące treści studium i planu w zakresie wielopowierzchniowych obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m-. Stąd też każde inne uzależnienie sposobu zagospodarowania terenu od powierzchni sprzedaży jest niedopuszczalne z mocy art. 22 Konstytucji RP. Stanowi bowiem nie wynikające z ustawy ograniczenie swobody działalności gospodarczej.