Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2007 r., sygn. II OSK 750/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Maria Rzążewska ( spr.) Sędziowie Zdzisław Kostka Ludwik Żukowski Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Śląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 grudnia 2006 r. sygn. akt II SA/Gl 797/06 w sprawie ze skargi Gminy M. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Rada Gminy w M. podjęła w dniu [...] uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego na południu od ul. P. we wschodniej części sołectwa G. W § 12 uchwały, zawierającym ustalenia dotyczące terenów oznaczonych symbolami 6.UM-8.UM, w ust. 2, określającym dopuszczalne przeznaczenie terenu, w pkt 1 dopuszczono realizację obiektów produkcyjnych, związanych wyłącznie z prowadzoną usługą lub działalnością rzemieślniczą, których powierzchnia ogólna nie przekracza 200 m-, natomiast w § 12 ust. 3, określającym szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakazy zabudowy, w pkt 3 wprowadzono zakaz realizacji usług handlu o powierzchni sprzedaży przekraczającej 1000 m-, w tym nie więcej niż 400 m- dla artykułów spożywczych.

Wojewoda Śląski rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] stwierdził nieważność zapisów § 12 ust. 2 pkt 1 i § 12 ust. 3 pkt 3 powołanej uchwały jako sprzecznych z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 22 Konstytucji RP. W uzasadnieniu organ nadzoru wskazał, że o ile z treści przepisu art. 15 ust. 2 pkt 6 i 9 ustawy, wyprowadzić można uprawnienie do określenia w miejscowym planie zakazu zagospodarowania danego terenu obiektami o określonej powierzchni czy kubaturze, to niedopuszczalnym jest wprowadzenie ograniczeń z uwagi na powierzchnię sprzedażową w danym obiekcie, czy też powierzchnię produkcyjną, jak to uczyniła Rada Gminy w kwestionowanych zapisach planu. W ocenie organu nadzoru, taka regulacja nie służy bowiem kształtowaniu polityki przestrzennej gminy, lecz stanowi jedynie ingerencję w swobodę prowadzenia działalności gospodarczej, nie mieszcząc się w zakresie przedmiotowym planu wynikającym z art. 15 ust. 2 ustawy, jako że ustawa ta wprowadza jedynie dodatkowe wymogi dotyczące treści studium i planu w zakresie wielopowierzchniowych obiektów handlowych o powierzchni powyżej 2000 m2. Stąd też każde inne uzależnienie sposobu zagospodarowania terenu od powierzchni sprzedażowej jest niedopuszczalne z mocy art. 22 Konstytucji RP.