Wyrok NSA z dnia 16 maja 2007 r., sygn. I FSK 857/06

W świetle treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ ocena prawna wyrażona w niezaskarżonym wyroku sądu I instancji, uchylającym zaskarżoną decyzję, wiąże nie tylko ten sąd oraz organ, lecz także Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający skargę kasacyjną od kolejnego wyroku wydanego w tej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Sylwester Marciniak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Adam Bącal Sędzia NSA Janusz Zubrzycki Protokolant Karol Olton po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "K." Tadeusz P. Spółka z o. o. w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 stycznia 2006 r., sygn. akt I SA/Łd 1225/05 w sprawie ze skargi "K." Tadeusz P. Spółka z o. o. w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 15 września 2005 r., (...) w przedmiocie odmowy w zakresie podatku od towarów i usług zwrotu bezpośredniego nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za styczeń 2004 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od "K." Tadeusz P. Spółka z o. o. w Ł. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 900 zł /słownie: dziewięćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 stycznia 2006 r., I SA/Łd 1225/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę "K." Tadeusz P. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 15 września 2005 r., (...), w przedmiocie odmowy w zakresie podatku od towarów i usług zwrotu bezpośredniego nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za styczeń 2004 r.

2. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji ustalił, iż w wyniku kontroli stwierdzono, że należności wynikające z faktur zakupu, z których podatek naliczony został wykazany w deklaracji VAT-7, nie zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktur - należność została uregulowana w formie kompensaty wzajemnych zobowiązań pomiędzy kontrahentami. Organy podatkowe uznały, iż tym samym nie został spełniony warunek z art. 21 ust. 6a ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem odmówiono dokonania przedmiotowego zwrotu w całości. W wyniku skargi strony Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 30 listopada 2004 r., I SA/Łd 738/04, uchylił decyzję organu odwoławczego. Dyrektor Izby Skarbowej, uchylając decyzję organu I instancji, przedstawił swoje stanowisko odnośnie regulowania należności w formie kompensaty wzajemnych zobowiązań w kontekście spełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 6a ustawy o VAT, uprawniających do otrzymania zwrotu wykazanej w deklaracji różnicy podatku w terminie 25 dni od dnia złożenia rozliczenia. Wskazując na art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo działalności gospodarczej organ stwierdził, iż w przypadku, gdy jednorazowa wartość należności i zobowiązań przekracza równowartość 3.000 EURO lub równowartość 1.000 EURO - w sytuacji, gdy suma wartości tych należności i zobowiązań powstałych w miesiącu poprzednim przekracza 10.000 EURO, dokonanie przez stronę kompensaty z wierzytelnością innego przedsiębiorcy nie spełnia warunku dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku bankowego. W ocenie organu z całości potrąceń, dokonanych w danym okresie rozliczeniowym, należy wyodrębnić i odrzucić te kompensaty, których wartość przekracza 3.000 /ewentualnie 1.000/ EURO, ponieważ w stosunku do tych kompensat - jak stwierdził Sąd, nie jest spełniony warunek zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego oraz uwzględnić żądanie zwrotu w terminie 25 dni co do pozostałych kompensat. W przypadku gdy zwrot, żądany w trybie art. 21 ust. 6a ustawy obejmuje zarówno płatności dokonane w formie kompensat, jak i kwoty zapłacone bezpośrednio kontrahentom, organ podatkowy winien uwzględnić wniosek strony również w zakresie, w jakim nie dotyczy on kompensat.