Wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2007 r., sygn. II FSK 245/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (spr.), Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Anna Maria Świderska, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 października 2006 r. sygn. akt I SA/Gl 1220/06 w sprawie ze skargi Grażyny M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 maja 2006 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz Grażyny M. kwotę 1.217 (jeden tysiąc dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 października 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w sprawie I SA/Gl 1220/06, uchylił zaskarżoną przez Grażynę M. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 maja 2006 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 rok oraz stwierdził, że rozstrzygnięcie to nie może być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku. Zaskarżoną do sądu administracyjnego decyzją uchylono w części rozstrzygnięcie Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z dnia 28 grudnia 2004 r. określające Grażynie M. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 rok oraz odsetki za zwłokę od niewpłaconych w terminie zaliczek na ten podatek, jak również obniżono wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 43.384 złote, a wysokość odsetek od nieziszczonych w terminie zaliczek na ten podatek do kwoty 1.218 złotych. W rozpoznawanej sprawie organy podatkowe ustaliły, że Grażyna M. prowadziła w 1999 roku działalność gospodarczą obejmującą usługi z zakresu utrzymania czystości w zakładach produkcyjnych, obiektach użyteczności publicznej, prywatnych mieszkaniach, a także szycia ścierek, produkcji i sprzedaży mopów i padów. Organ podatkowy pierwszej jak i drugiej instancji zakwestionował zaliczenie przez podatniczkę do kosztów uzyskania przychodów omawianego roku podatkowego wydatków związanych z inwestycją w środku trwałym, to jest w nieruchomości położonej w C. przy ulicy P. 30, zakupionej przez podatniczkę w dniu 11 października 1999 r. Nieruchomość ta została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w dniu 11 października 1999 r., jednakże jak ustaliły organy podatkowe, w 1999 roku podatniczka nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego i nie prowadziła w nim działalności gospodarczej. Nieruchomość ta nie była również wskazana w zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. Organy podatkowe w wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego uznały wskazując jako podstawę art. 23 ust. 1 pkt 1 c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176/, a także par. 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, że wydatki poniesione na rzecz tej nieruchomości stanowią inwestycję w środku trwałym, a zatem nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.