Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2006 r., sygn. I OSK 682/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie NSA Małgorzata Pocztarek Joanna Runge-Lissowska (spr.) Protokolant Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 2128/05 w sprawie ze skargi S. F. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego nr [...] Komendanta Rejonowego Policji Warszawa VII z dnia [...] oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3.02.2006 r. sygn. akt II SA/Wa 2128/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. F. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...], którą utrzymana została w mocy decyzja Komendanta [...] Policji Nr [...] z dnia [...], odmawiająca stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego Komendanta Rejonowego Policji w [...] nr [...] z dnia [...], o zwolnieniu S. F. ze służby z dniem 31.01.2005 r. W uzasadnieniu wyroku, przedstawiając stan faktyczny sprawy, Sąd stwierdził, iż w sprawie jest bezsporne, że S. F. raportem z dnia 8.12.2004 r. zgłosił wolę wystąpienia ze służby w Policji z dniem 31.01.2005 r., ale cofnął ją pismem z dnia 19.01.2005 r. ze względu na dokonanie tego postanowienia pod wpływem stresu, jednak Komendant Rejonowy nie wyraził zgody na to cofnięcie, zwalniając S. F. ze służby, który następnie wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nieważności rozkazu o zwolnieniu. Oddalając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny przytoczył art. 41 ust. 3 ustawy o Policji, który był podstawą rozkazu o zwolnieniu, a który stanowi, iż policjanta zwalnia się ze służby w terminie do 3 miesięcy od dnia pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia ze służby i wyjaśnił, iż ustawa o Policji nie reguluje problematyki oceny skuteczności oświadczeń woli składanych w toku postępowania o zwolnieniu ze służby, a wobec tego należy stosować przepisy kodeksu cywilnego, tj. art. 61 kc. Z przepisu tego wynika, że kc w sprawie składania oświadczeń woli stanął na teorii doręczenia, wg której dla przyjęcia, że oświadczenie woli zostało złożone innej osobie, właściwa jest chwila dojścia treści tego oświadczenie do tej osoby - kontynuował Sąd, uznając, iż z akt sprawy wynika, że oświadczenie woli S. F. zgłaszające wystąpienie ze służby w Policji, zostało złożone w piśmie z dnia 8.12.2004 r., odwołanie tego świadczenia zaś dokonane dnia 20.01.2005 r., wymagało dla swej skuteczności zgody adresata oświadczenia, bowiem podmiot, który złożył oświadczenie jest nim związany i nie można go jednostronnie cofnąć. Ustosunkowując się do zarzutu rażącego naruszenia prawa w rozkazie personalnym o zwolnieniu, polegającego na pozbawieniu zgłoszenia wystąpienia ze służby skuteczności prawnej z powodu wad oświadczenia woli, Sąd stwierdził, że kc wyróżnia pięć wad oświadczenia woli, w tym brak świadomości i swobody w wyrażeniu oświadczenia woli (na taką wadę powoływał się skarżący, wskazując na zwolnienia lekarskie z powodu stanu psychicznego w dacie składania zgłoszenia o wystąpieniu ze służby), jednak analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, że organ prawidłowo przyjął, iż skarżący w dniu 8.12.2004 r. nie znajdował się w stanie wyłączającym swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli, czy też braku świadomości, bowiem fakt pozostawania na zwolnieniu lekarskim nie oznacza braku rozumienia poczynań, czy zniesienia zdolności wyboru. Zgłoszenie wystąpienia ze służby dokonane zostało po wszczęciu przeciwko skarżącemu postępowań dyscyplinarnych, postępowania karnego i oddelegowania na niższe stanowisko, było ono zatem wynikiem wyboru rozwiązania najkorzystniejszego, zaś błąd co do stanu zdrowia (skarżący cofnął oświadczenie woli po uznaniu przez Wojewódzką Komisję Lekarską zdolności do służby), na który się powołuje nie ma doniosłości prawnej, jako okoliczność nieobjęta treścią oświadczenia woli - skonkludował Sąd, uznając brak podstaw do stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego o zwolnieniu ze służby, a tym samym zgodność z prawem zaskarżonych decyzji.