Wyrok NSA z dnia 19 lipca 2006 r., sygn. I OSK 247/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Zbigniew Rausz (spr.) Sędziowie NSA Joanna Runge - Lissowska Leszek Włoskiewicz Protokolant Justyna Nawrocka po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 15 listopada 2005 r. sygn. akt II SA/Op 91/05 w sprawie ze skargi D. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z 15 listopada 2005 r. sygn. akt II SA/Op 91/05 oddalił skargę D. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że postępowanie administracyjne przeprowadzone przez organy obu instancji spełnia wymogi wynikające z art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 kpa, a organ I instancji właściwie przeprowadził postępowanie dowodowe.

W drodze aktualizacji wywiadu środowiskowego organ ustalił sytuację materialną, rodzinną i bytową strony, uzupełniając tak poczynione ustalenia o dowody z dokumentów. Poczynione przez organ ustalenia znalazły wyraz w uzasadnieniu decyzji przyznającej stronie zasiłek okresowy od 1 września 2004 r. do 30 października 2004 r. Ustalenia te były wyczerpujące i nie są dowolne. Organ odwoławczy rozpatrując odwołanie strony nie ograniczył się do oceny zarzutów odwołania, badając sprawę ponownie przestrzegając zasady dwuinstancyjności z art. 15 kpa. Decyzje organów obu instancji wskazują także na zastosowanie właściwych przepisów prawa materialnego. W myśl art. 38 ust. 1 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 34 poz. 543 z późn. zm.) zasiłek okresowy przysługuje w szczególności ze względu na długotrwałą chorobę, niepełnosprawność, bezrobocie, możliwość utrzymania lub nabycia uprawnień do świadczeń z innych systemów zabezpieczenia społecznego (...) rodzinie, której dochód jest niższy od kryterium dochodowego rodziny. Z ustępu 2 tego artykułu wynika dalej, że w przypadku rodziny zasiłek okresowy ustala się do wysokości różnicy między kryterium dochodowym rodziny a dochodem tej rodziny. Przywołując poza tym przepisem normy ustawy dotyczące kryterium dochodowego i dochodu rodziny, zwrócono także uwagę na mający w sprawie zastosowanie przepis przejściowy ustawy, a to art. 147 ust. 1 pkt 2 określający minimalną wysokość zasiłku okresowego w 2004 r. Odnosząc te przepisy materialne do ustaleń faktycznych dotyczących rodziny skarżącego organy wykazały prawidłowo wysokość zasiłku okresowego, do której D. A. jest uprawniony, a to kwoty 127,52 zł. Sąd wywody te podzielił. Zarzut skarżącego zawarty w skardze, iż wysokość świadczenia ogranicza jedynie art. 3 ust. 4 ustawy jest chybiony. W myśl tego przepisu potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej. Norma ta należy do ogólnych przepisów ustawy określających m.in. cele pomocy społecznej. Nie może być ona samodzielnie podstawą roszczenia w odróżnieniu od cytowanych zapisów art. 38 ust. 1 i 2 ustawy. W toku postępowania sądowego skarżący podniósł także zarzut wadliwości decyzji wobec nieuwzględnienia uchwały Rady Miasta [...] opartej na przepisie art. 38 ust. 6 ustawy przewidującym uprawnienie rady gminy do podwyższenia minimalnych kwot zasiłku okresowego. Z informacji Urzędu Miasta [...] z 30 września 2005 r. wynika, że Rada Miasta nie podjęła uchwały w trybie art. 38 ust. 6 ustawy. Ustawa nie obliguje organu gminy do wydania takiego aktu prawa miejscowego. Daje jedynie uprawnienie, które może być realizowane w praktyce stosownie do możliwości budżetowych gminy. Zdaniem Sądu brak takiej uchwały nie jest przejawem dyskryminacji członka wspólnoty gminnej uprawnionego do świadczeń pomocy społecznej z mocy ogólnych przesłanek wyrażonych w art. 7 i 8 w związku ze szczególnym przepisem art. 38 ustawy. Takie podjęcie uchwał przez Radę Miasta [...] w oparciu o inne delegacje ustawy (np. w trybie art. 43 ust, 1 i 10 ustawy czy art. 96 ust. 4 ustawy) nie stanowi podstaw, nie może być argumentem na korzyść skarżącego, starającego się wykazać obligatoryjność wydawania aktów prawa miejscowego z mocy art. 38 ust. 6 ustawy.