Wyrok NSA z dnia 26 lipca 2006 r., sygn. II FSK 1046/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (spr.), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Krystyna Nowak, Protokolant Natalia Prałat, po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 4 maja 2005 r. sygn. akt I SA/Bd 105/05 w sprawie ze skargi Adama G. i Karoliny G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 20 grudnia 2004 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz Adama G. i Karoliny G. kwotę 1.800 /tysiąc osiemset/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 maja 2005 r. /I SA/Bd 105/05/ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, po rozpoznaniu skargi Adama i Karoliny G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 20 grudnia 2004 r., (...), w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r., uchylił zaskarżoną decyzję, określił, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości oraz zasądził od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz skarżących kwotę 5.600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

2. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji ustalił, iż zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia 20 września 2004 r. określającą skarżącym wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w wysokości 201.837,90 zł. Z ustaleń organu wynikało, iż w rozliczeniu za 2002 r. podatnicy nieprawidłowo dokonali samowymiaru podatku, gdyż zawyżyli koszty uzyskania przychodów o kwotę wydatków poniesionych na materiały i wyroby gotowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Adama G. pod firmą "M.-S.", która została następnie wniesiona jako aport niepieniężny w zamian za udziały w "M." sp. z o.o. Zdaniem organu taki obrót sytuacji sprawił, że wydatki zarówno na materiały jak i wyroby gotowe nie miały bezpośredniego wpływu na wielkość osiągniętego przychodu w ramach samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej i nie były objęte określeniem tego, co uważa się za koszt uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. art. 22 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej. Stwierdził, że wniesienie rzeczy do spółki sprawiło, iż przerwał się wymagany przez art. 22 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem a możliwością uzyskania przychodu, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w zapisach księgi. Argumentację poparto wskazaniem, że takie rozumowanie jest zgodne z art. 22 ust. 4, 5 i 6 cyt. ustawy podatkowej, gdyż stosownie do ich zapisów, wycofując wskazane materiały i wyroby z obrotu gospodarczego firmy, zniweczono możliwość uzyskania przychodu związanego z poniesieniem wydatków na te rzeczy, a to spowodowało konieczność skorygowania zapisów dokonywanych w księdze. Zdaniem organu nie ma też podstaw by twierdzić, iż swoim działaniem organy faktycznie dwukrotnie opodatkowały ten sam dochód oraz by doszło do naruszenia zasady prawdy obiektywnej i zasady swobodnej oceny dowodów.