Wyrok NSA z dnia 3 padziernika 2006 r., sygn. II FSK 1263/05

Odwołanie się przez stronę, wnoszącą skargę kasacyjną do zarzutu naruszenia przepisów prawa, ujętych w skardze do Sądu I instancji, nie może być uznane za spełnienie ustawowego wymogu prawidłowego "przytoczenia" /wskazania, wymienienia/ podstaw kasacyjnych, o jakim mowa w art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Edyta Anyżewska, Sędzia del. WSA Andrzej Błesiński, Protokolant Katarzyna Golemba, po rozpoznaniu w dniu 3 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "K." S.A. w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 maja 2005 r. sygn. akt I SA/Gl 1482/04 w sprawie ze skargi "K." S.A. w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 11 sierpnia 2004 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za okres od 1 kwietnia 2000 r. do 31 marca 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "K." S.A. w T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 3.600 /trzy tysiące sześćset/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

II FSK 1263/05

UZASADNIENIE

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 maja 2005 r., I SA/Gl 1482/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę "K." S.A. w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 11 sierpnia 2004 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia 26 maja 2004 r., w której odmówiono spółce stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za okres od 1 kwietnia 2000 r. do dnia 31 marca 2001 r. Skarżąca spółka podstawę żądania stwierdzenia nadpłaty oparła o orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. K 45/01 /Dz.U. 2002 nr 100 poz. 923/. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 2 pkt 2 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 95 poz. 1101/, dalej nowela z dnia 20 listopada 1999 r., w zakresie, w jakim pozbawia przedsiębiorców prowadzących zakłady pracy chronionej, przed upływem trzyletniego okresu, przewidzianego w art. 30 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 listopada 1999 r. /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./, dalej ustawa o rehabilitacji, jest niezgodny z zasadą ochrony praw nabytych i zasadą ochrony interesów w toku, wyrażonymi w art. 2 Konstytucji RP, w zakresie, w jakim nie przewiduje regulacji przejściowych niezbędnych dla zapewnienia ochrony interesów prowadzących zakłady pracy chronionej, którzy - w zaufaniu do dotychczasowych przepisów - rozpoczęli realizację długookresowych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych zatrudnionych w ich zakładach.