Wyrok NSA z dnia 1 sierpnia 2005 r., sygn. I FSK 60/05

Na zasadzie art. 14a ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT, zwolnienie od wpłat,określone w ust. 1 tego artykułu, nie ma zastosowania do różnicy, o której mowa w jego ust. 3, czyli do kwoty podlegającej przekazaniu na PFRON. Jeżeli tylko część należnej kwoty nie została przekazana na ten Fundusz, to niezależnie od przyczyn, które to spowodowały, jedynie ta część podlega wpłacie do urzędu skarbowego jako należne zobowiązanie w podatku od towarów i usług.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, wyrokiem z dnia 6 października 2004 r. o sygn. akt I SA/Gd 1171/02 oddalił skargę Balbiny M. i Krystiana M. na decyzję Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 kwietnia 2002 r. o nr PP-2 4408-8/02, wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 1999 r. Uzasadniając rozstrzygnięcie, Sąd stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie spór dotyczy kwestii, czy niesporne uchybienie podatnika polegające na wpłacie na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (w skrócie: PFRON) kwoty niższej o 9.397,00 zł od kwoty należnej, powoduje obowiązek wpłaty w.w. kwoty do urzędu skarbowego (wg poglądu podatnika opartego na wyroku NSA z dnia 21 grudnia 2000 r., sygn. akt III SA 3304/99, ONSA 2002/1/36), czy też skutkuje obowiązkiem wpłaty całej kwoty różnicy między podatkiem należnym a naliczonym za dany miesiąc, tj. w niniejszym przypadku kwoty 176.200,00 zł (wg pglądu Izby Skarbowej opartego na wyroku NSA z dnia 16 stycznia 2001 r., sygn. akt III SA 1677/00, POP 2001/6/181). Sąd w zaskarżonym wyroku opowiedział się za stanowiskiem zajętym przez Izbę Skarbową (podobnie E. Liwanowska: Konsekwencje błędnego obliczenia przez zakład pracy chronionej kwoty podlegającej wpłacie do PFRON z tytułu podatku od towarów i usług, "Dor. Podatk." 2002/11/9 i NSA w wyroku z dnia 23 kwietnia 2002 r., sygn. akt III SA 3215/00, "Poradnik VAT" 2003/3/47, dot. wprawdzie art. 14a ust. 6 ustawy o VAT, ale z argumentacją odpowiadającą rozpoznawanej sprawie). Zdaniem Sądu, za takim poglądem przemawia przede wszystkim językowa wykładnia przepisów art. 14a ust. 1, 3 i 5 ustawy o VAT, gdyż przepisy te są jasne i sprowadzają się do relacji Jeżeli brak wpłaty należnej kwoty na PFRON, to brak zwolnienia od wpłaty na rzecz urzędu skarbowego". Przepisy te nie nic nie mówią o ograniczeniu sankcji z art. 14a ust. 5 jedynie do kwoty zaniżenia wpłaty należnej dla PFRON. Z uwagi na pryzmat językowej wykładni prawa podatkowego sięganie do pozajęzykowych dyrektyw interpretujących następuje, gdy możliwe jest różne odczytanie normy (brak jednoznacznego rezultatu odkodowywania normy z tekstu ustawy). Sąd przyznał również rację organowi odwoławczemu w zakresie braku skutków dla niniejszej sprawy z faktu posiadania przez podatnika nadpłaty we wzajemnych rozliczeniach z PFRON. Nadpłata ta nie została bowiem zadysponowana przez stronę skarżącą na poczet niedopłaty za wrzesień 1999 r., a wręcz przeciwnie strona wezwała PFRON do jej zwrotu na rachunek bankowy i od dnia 23 października 2000 r. cała nadpłata znalazła się w dyspozycji skarżących; wydając zaskarżone decyzje organ musiał stwierdzić, że podatnik miał "niedopłatę" w rozliczeniu z PFRON. Ponadto akceptacja stanowiska, że utrzymywanie nadpłaty prowadzi do ochrony przed wydaniem decyzji za następne okresy mogłoby powodować po pewnym czasie niemożność wydania decyzji wymiarowej, a podatnik wycofałby nadpłatę z PFRON i uniknął skutecznie sankcji za nieprawidłowe rozliczenia.