Wyrok NSA z dnia 27 lipca 2005 r., sygn. I OSK 9/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka (spr.), Sędziowie NSA Małgorzata Stahl, Leszek Włoskiewicz, Protokolant Edyta Pawlak, po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Mirosławy L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 lipca 2004 r. sygn. akt III SA/Łd 679/04 w sprawie ze skargi Mirosławy L. na decyzję Wojewody Ł. z dnia 15 września 2003r. (...) w przedmiocie zasiłku przedemerytalnego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Skarbu Państwa /kasa Naczelnego Sądu Administracyjnego/ na rzecz adwokata Bogdana J. - adwokata z urzędu - kwotę 120 /słownie: sto dwadzieścia/ zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 2 stycznia 2001 r. Starosta Powiatu Z. przyznał Mirosławie L. zasiłek przedemerytalny w wysokości 120 % kwoty zasiłku dla bezrobotnych. W dniu 2 czerwca 2003 r. Mirosława L. złożyła wniosek o zmianę powyższej decyzji na podstawie art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego. Decyzją z dnia 25 czerwca 2003 r. Starosta Powiatu Z. odmówił zmiany decyzji z dnia 2 stycznia 2001 r. W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia podano, iż decyzja ostateczna na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji państwowej, który ją wydał lub przez organ wyższego stopnia, jeśli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Jak wskazał organ administracji Mirosława L. zarejestrowała się w Powiatowym Urzędzie Pracy w Z. w dniu 28 grudnia 2000 r., zaś decyzją z dnia 2 stycznia 2001 r. przyznano jej prawo do zasiłku przedemerytalnego w wysokości 120 % kwoty zasiłku podstawowego, zgodnie z art. 37j ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./. Zasiłek w wysokości przyznanej stronie przysługiwał osobie spełniającej określone w ustawie warunki do uzyskania statutu bezrobotnego i prawa do zasiłku oraz posiadające okres uprawniający do emerytury, jeśli posiada okres uprawniający do zasiłku wynoszący 30 lata dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn lub posiada okres uprawniający do zasiłku wynoszący 25 lat dla kobiet i 30 lat dla mężczyzn w tym co najmniej 15 lat wykonywania prac uznanych w przepisach emerytalnych za zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zasiłek przedemerytalny, w wysokości, której domaga się skarżąca tj. 160 % kwoty bazowej, przysługiwał również osobie niezamieszkałej w powiecie /gminie/ uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, jeśli stosunek służbowy rozwiązany został z przyczyn dotyczących zakładu pracy w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące z co najmniej 100 pracownikami wykonującymi pracę na terenie jednego powiatowego urzędu pracy, przy czym organ zaznacza, że warunek ten odnosi się do zwolnień dokonanych przez jeden zakład pracy w obrębie działania jednego powiatowego urzędu pracy. Błędna jest tym samym sugestia skarżącej, iż dla oceny zaistnienia okoliczności warunkujących przyznanie zasiłku w wyżej wysokości niezbędne jest zsumowanie wszystkich zwolnionych osób na terenie działania jednego powiatowego urzędu pracy. Na poparcie tego stanowiska organ wskazuje uchwałę składu 7 Sędziów NSA z dnia 21 października 2002 r., OPS 10/02. W dniu 7 lipca 2003 r. Mirosława L. wniosła odwołanie od decyzji z dnia 25 czerwca 2003 r. Uzasadniając swoje odwołanie skarżąca wskazuje, że została zwolniona w wyniku zwolnienia grupowego. Sześć osób, które znajdowały się w tożsamej z nią sytuacji faktyczno-prawnej złożyło skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzje Starosty Z. w przedmiocie przyznania zasiłku przedemerytalnego w wysokości 120 % zasadniczej kwoty zasiłku. Na skutek orzeczeń wydanych w wyniku powyższych skarg kwestionowane decyzje zostały uchylone a następnie zmienione zgodnie żądaniami skarżących. Strona odrzuca podaną przez organ argumentację jakoby wskazane przez skarżącą orzeczenia NSA były wiążące tylko w konkretnych sprawach i nie mają wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszym postępowaniu. Kwestionowany jest również pogląd jakoby cytowana przez organ administracji uchwała NSA z dnia 21 października 2002 r. wyjaśniająca wątpliwości co do zasad przyznawania zasiłków przedemerytalnych była wiążąca w danej sprawie. Jak wskazuje Mirosława L. powoływane przez nią orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego wydane w adekwatnych do jej stanach faktycznych zostały wydane już po opublikowaniu wspomnianej uchwały NSA, a więc nie znalazła ona w nich zastosowania. Jak podkreśla skarżąca nie jest prawdą, iż każda decyzja dotycząca wysokości zasiłków przedemerytalnych była wydawana indywidualnie. Indywidualnie mogły być rozważane tylko okoliczności prawa do zasiłku, natomiast to w jakiej wysokości wypłaca się zasiłek grupie osób zwolnionych w jednym terminie na terenie jednego powiatowego urzędu pracy nie jest sprawą indywidualną. Mirosława L. odwołuje się równocześnie do konstytucyjnej zasady równości wobec prawa określonej w art. 32 ust. 1 ustawy zasadniczej.