Wyrok NSA z dnia 25 października 2005 r., sygn. I OSK 158/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka (spr.), Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Jan Paweł Tarno, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 25 października 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Małgorzaty K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 czerwca 2004 r. sygn. akt III SA/Łd 587/04 dotyczącego sprawy ze skargi Małgorzaty K. na decyzję Wojewody Ł. z dnia 21 sierpnia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Małgorzaty K. na decyzję Wojewody Ł. z dnia 21 sierpnia 2003 r., (...), w przedmiocie odmowy zmiany ostatecznej decyzji w sprawie wysokości zasiłku przedemerytalnego. Z akt sprawy wynika, że decyzją z dnia 4 stycznia 2001 r. Starosta Z. orzekł o przyznaniu Małgorzacie K. prawa do zasiłku przedemerytalnego od dnia 29 grudnia 2000 r. w wysokości stanowiącej 120 % kwoty zasiłku podstawowego. Zainteresowana w dniu 14 stycznia 2003 r. wniosła odwołanie od powyższej decyzji wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Ponadto Małgorzata K. złożyła podanie o wznowienie postępowania zakończonego wydaniem decyzji z dnia 4 stycznia 2001 r. Wojewoda Ł. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji odmawiającą wznowienia postępowania w sprawie. W dniu 2 czerwca 2003 r. Małgorzata K. złożyła wniosek o zmianę decyzji ostatecznej Starosty Z. w trybie art. 155 Kpa, żądając przyznania zasiłku przedemerytalnego w wysokości 160 % zasiłku podstawowego. Organ administracji decyzją z dnia 26 czerwca 2003 r. odmówił zmiany własnej decyzji z dnia 4 stycznia 2001 r. Wojewoda Ł. rozpatrując odwołanie Małgorzaty K. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Sąd uzasadniając powyższe orzeczenie wskazał, że nie stwierdził naruszenia przez organy administracji przepisów prawa materialnego bądź procesowego w stopniu uzasadniającym jej uchylenie. Zaskarżona decyzja oparta była na art. 155 Kpa. Z wymienionego przepisu wynika, że może on mieć zastosowanie jeśli spełnione są łącznie następujące przesłanki: a/ na mocy decyzji ostatecznej strona nabyła prawo, b/ strona wyraziła zgodę na zmianę lub uchylenie decyzji c/ przepisy szczególne nie sprzeciwiają się zamianie lub uchyleniu decyzji d/ za uchyleniem lub zmianą decyzji przemawia interes społeczny lub słuszny interes strony. Możliwość zastosowania art. 155 Kpa należy rozważać w świetle przepisów prawa materialnego w tym znaczeniu, że zmiana lub uchylenie decyzji musi pozostawać w zgodności z tymi przepisami. Jednocześnie Sąd wskazuje, że zastosowanie powyższego przepisu jest dopuszczalne w stosunku do decyzji, które mają charakter uznaniowy lub też w odniesieniu do których organ administracji ma do wyboru pewną gamę rozstrzygnięć, z których każde jest zgodne z prawem. Uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznej możliwe jest jedynie w wypadku występowania tzw. "luzu decyzyjnego". W sytuacji gdy przepis prawa materialnego przewiduje w sposób sztywny i bezwarunkowy wydanie określonego rozstrzygnięcia to przepis art. 155 Kpa nie ma zastosowania.