Wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 2005 r., sygn. OSK 1419/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski /spr./, Sędzia WSA del. Marzenna Linska-Wawrzon, Sędzia NSA Zbigniew Rausz, Protokolant Agnieszka Majewska, po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 15 lipca 2004 r. sygn. akt II SA/Bk 235/04 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Podlaskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Białymstoku z dnia 17 grudnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 lipca 2004 r Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę J. P. na decyzję Podlaskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Białymstoku z 17 grudnia 2003 r. nr [...]. Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Postanowieniem z 4 września 2003 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Wysokiem Mazowieckiem nakazał J. P. wstrzymanie robót budowlanych związanych z rozbudową obory polegającą na budowie dodatkowego budynku połączonego z nią oraz nałożył na niego obowiązek przedłożenia w terminie do dnia 26 września 2003 r. szeregu dokumentów umożliwiających legalizację prowadzonych robót budowlanych. Poinformowano jednocześnie inwestora o tym, że wznowienie robót budowlanych będzie możliwe po uiszczeniu opłaty legalizacyjnej, która zostanie ustalona odrębnym postanowieniem. Ze względu na niewykonanie w terminie tych obowiązków ten sam organ decyzją z 17 października 2003 r. na podstawie art. 48 ust. 1 i 4 Prawa budowlanego nakazał inwestorowi dobudowaną część do istniejącej obory oraz rozebrać zaadaptowaną oborę w części istniejącej stodoły. Decyzja ta została utrzymana w mocy przez Podlaskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzory Budowlanego w Białymstoku, który stwierdził, że przed przystąpieniem do rozbudowy obory inwestor winien uzyskać pozwolenie budowlane, czego nie uczynił. Nie skorzystał też z możliwości zalegalizowania samowoli budowlanej wynikającej z postanowienia z 4 września 2003 r. W swojej skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku wniósł o uchylenie decyzji organów obu instancji zarzucając im naruszenie art. 48 ust. 1 i 4 Prawa budowlanego. Podniósł, że w dniu 7 lipca 1993 r. złożył wniosek do Wójta Gminy w [...]o wydanie pozwolenia na rozbudowę obory i zbiornika na gnojówkę i uzyskał informację od pracownika Urzędu Gminy, że może przystąpić do budowy, a w międzyczasie uzyska pozwolenie na budowę. O tym, że nie powinien tego czynić dowiedział się w trakcie oględzin dokonanych przez organ nadzoru budowlanego. Nie złożył on wymaganych dokumentów, gdyż nie miał kwoty 15.000 zł, na która musi pracować cały rok. Uważa, że stawiane warunki legalizacji powinny być możliwe do wykonania. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w powołanym wcześniej wyroku oddalił skargę J. P.. Sąd stwierdził, że zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane rozpoczęcie robót budowlanych może nastąpić na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Z tego powodu nie może być brana pod uwagę podnoszona przez skarżącego okoliczność, iż uzyskał informację od pracownika Urzędu Gminy, że może wcześniej przystąpić do budowy. Nie może budzić wątpliwości okoliczność, iż skarżący dokonał samowoli budowlanej. Jej legalizacja w świetle nowelizacji Prawa budowlanego z 17 marca 2003 r. jest możliwa po spełnieniu określonych w przepisach przesłanek i uiszczeniu opłaty legalizacyjnej - art. 48 ust. 3 i art. 49 ust. 1 i 3 Prawa budowlanego. Do opłaty stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kar, o których mowa w art. 59f ust. 1, z tym, że stawka opłaty podlega pięćdziesięciokrotnemu podwyższeniu. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 28 czerwca 2003 r. w sprawie stawki opłaty stanowiącej podstawę do obliczania kary wymierzonej w wyniku obowiązkowej kontroli (Dz.U. nr 120, poz. 1132) określono tą stawkę na 300 zł. Oznacza to, że pięćdziesięciokrotność stawki wyniesie 15.000 zł. Organy administracji nie mają możliwości dokonywania odstępstw od tych stawek.