Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. I OSK 914/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska, Sędziowie NSA Jan Paweł Tarno(spr.), Leszek Włoskiewicz, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2005r.sygn. akt II SA/Wa 264/05 w sprawie ze skargi J. C. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] [...] w przedmiocie wypowiedzenie stosunku służbowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 18 kwietnia 2004 r., sygn. akt II SA 264/05 uchylił rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz utrzymany nim w mocy rozkaz personalny z [...], nr [...]. Wyrok ten zapadł w wyniku ponownego rozpoznania sprawy, przeprowadzonego na skutek wyroku NSA z 18 stycznia 2005 r., OSK 1578/04. W uzasadnieniu swego orzeczenia WSA w Warszawie stwierdził, że żądanie orzeczenia nieważności zaskarżonego rozkazu nie jest zasadne. Stwierdzone w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym naruszenia prawa, dają podstawę jedynie do uchylenia zaskarżonego rozkazu personalnego.

Niniejszą sprawę rozpoznano w dwóch aspektach. Pierwszy, to wpływ wyroku Trybunału Konstytucyjnego na zaskarżony rozkaz personalny i dalsze konsekwencje tego wpływu na treść orzeczenia Sądu w niniejszej sprawie. Drugi, to zbadanie czy podczas postępowania administracyjnego organ nie popełnił uchybień i określić czy uchybienia te, jeżeli istotnie miały miejsce, będą rzutować na treść orzeczenia Sadu w mniejszej sprawie.

W zakresie oceny skutku, jaki wywarł wyrok Trybunału Konstytucyjnego na zaskarżony rozkaz personalny, Wojewódzki Sąd Administracyjny podzielił stanowisko Sądu II instancji. Zgodnie z treścią art. 190 pkt. l i 4 Konstytucji orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne; orzeczenie Trybunatu Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane prawomocne orzeczenie sądowe, ostateczna decyzja administracyjna lub rozstrzygnięcie w innych sprawach, stanowi podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia na zasadach i w trybie określonych w przepisach właściwych dla danego postępowania. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 30 stycznia 2002 r. w sprawie sygn. akt V CA 1/02 (LEX nr 56019) komentując zapis art. 190 pkt. l stwierdza kategorycznie, "Art. 190 ust. l Konstytucji nadaje orzeczeniom •Trybunału Konstytucyjnego rangę powszechnie obowiązujących i ostatecznych."