Wyrok NSA z dnia 17 padziernika 2006 r., sygn. I OSK 202/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędziowie NSA Anna Lech, Joanna Runge - Lissowska /spr./, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 17 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 września 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 849/05 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia stażu służby 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego od A. K. na rzecz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 września 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 849/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. K. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] nr [...], którym utrzymany został w mocy rozkaz personalny tegoż Szefa z dnia [...] nr [...]. Rozkazem tym, na podstawie § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 2002 r. w sprawie zasad i trybu zaliczania służby, pracy i innych okresów do wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz.U. Nr 172, poz. 1407) i § 1 ust. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie okresów wliczanych do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania funkcjonariuszom Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz.U. Nr 201, poz. 1687), zaliczono A. K. do wysługi lat dla celów uposażeniowych i jubileuszowych na dzień 4 lutego 2004 r. 12 lat 10 miesięcy i 27 dni. A. K. domagała się zaliczenia okresu przebywania na urlopie wychowawczym od dnia 30 lipca 2002 r. do 3 października 2004 r. wobec uchylenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozkazów personalnych o zwolnienie ze służby, wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2004 r. sygn. akt II SA/Wa 981/04, w wyniku którego stosunek służbowy nie został wypowiedziany, a ona w tym okresie przebywała na urlopie wychowawczym. W skardze do Sądu A. K. zarzuciła niezastosowanie § 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 2002 r. cyt. wyżej, §15 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych (Dz.U. Nr 60, poz. 277) oraz art. 1865 Kp, mających zastosowanie na mocy art. 93 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz.U. Nr 74, poz. 676 ze zm.). Oddalając skargę Sąd podkreślił, że uznanie niekonstytucyjności art. 230 ust. 1 pkt 2 ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, na podstawie którego wypowiedziano A. K. obowiązek służbowy, było powodem uchylenia rozkazów personalnych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, a stosownie do art. 190 ust. 4 Konstytucji RP orzeczenie Trybunału o niezgodności z Konstytucją aktu, na podstawie którego zostanie wydana ostateczna decyzja, stanowi podstawę do wznowienia postępowania w trybie właściwym, a takim przepisem dla postępowania administracyjnego jest art. 145a kpa. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uchylający rozkazy personalne o zwolnieniu, na podstawie art. 145 § 1 lit. b ustawy z dnia 30 sierpnia 2001 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wywołuje skutki prawne na przyszłość od dnia jego uprawomocnienia się, zatem do tego dnia rozkazy o zwolnieniu wywołały skutki prawne - kontynuował Sąd, stwierdzając, iż niezaliczenie okresu od dnia 30 lipca 2002 r. (dzień przypadający po dniu zwolnienia ze służby) do dnia 3 października 2004 r. (dzień poprzedzający uprawomocnienie się wyroku) do dnia służby skarżącej nie narusza prawa. Odnosząc się do zarzutów związanych z faktem przebywania na urlopie wychowawczym w okresie od dnia 30 lipca 2002 r. do 3 października 2004 r., co powinno skutkować zastosowaniem art. 1865 Kp i § 15 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych oraz § 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 2002 r. (wszystkie cytowane wyżej), Sąd uznał je za chybione, gdyż jakkolwiek, z mocy art. 93 ustawy o ABWiAW, funkcjonariuszowi-kobiecie przysługują wszelkie uprawnienia przewidziane dla pracownic wg przepisów prawa pracy, to dotyczy do wyraźnie funkcjonariusza-kobiety, a skarżąca w dniu od 30 lipca 2002 r. do 3 października 2004 r. nim nie była.