Wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2005 r., sygn. OSK 1009/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski, Sędziowie NSA Małgorzata Stahl, Jan Paweł Tarno(spr.), Protokolant Edyta Pawlak, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Roberta T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 kwietnia 2004r. sygn. akt 3/II SA/Gd 2120/01 w sprawie ze skargi Roberta Tomaszka na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. z dnia 9 maja 2001 r. (...) w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 8 kwietnia 2004 r., 3/II SA/Gd 2120/01 oddalił skargę na decyzję P. Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. z 9 maja 2001 r., (...). W uzasadnieniu Sąd uznał, że decyzje organów obu instancji o zwolnieniu skarżącego ze służby w Policji, wydane w wykonaniu prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego o wymierzeniu mu kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby, są zgodne z prawem. Podkreślił, że odpowiedzialność dyscyplinarna odbywa się w innej płaszczyźnie, niezależnie od odpowiedzialności karnej, co wyraźnie wynika z treści art. 132 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./. Bliskość odpowiedzialności karnej i dyscyplinarnej, wynikająca z ich represyjnego charakteru, nie oznacza ich tożsamości. Istotę postępowania dyscyplinarnego scharakteryzował Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 27 lutego 2001 r., K 22/00 /OTK ZU 2001 nr 3 s. 266-268/. Wskazał, że źródło postępowania dyscyplinarnego jest inne niż postępowania karnego. Łączy się ono przede wszystkim ze szczególnym charakterem niektórych zawodów oraz zasadami funkcjonowania konkretnych korporacji zawodowych. Ukształtowane w ich ramach reguły ukierunkowane są przede wszystkim na obronę honoru i dobra zawodu. Stąd też odpowiedzialność dyscyplinarna związana może być z czynami, które nie podlegają odpowiedzialności karnej. Odpowiednie stosowanie przepisów Kpk nie oznacza, że postępowanie dyscyplinarne staje się postępowaniem karnym.