Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. OSK 1300/04

Jeżeli funkcjonariusz Straży Granicznej utracił uprawnienia do równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej przyznanego decyzją administracyjną /art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej - Dz.U. nr 78 poz. 462 ze zm./, to wówczas organ wydaję decyzję administracyjną o utracie tego uprawnienia, a nie decyzję o cofnięciu uprawnień do tego równoważnika.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Straży Granicznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2004 r., I SA 2214/02 w sprawie ze skargi Roberta B. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej

z dnia 26 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego - uchyla zaskarżony wyrok WSA w Warszawie i oddala skargę

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 25 maja 2004 r., I SA 2214/02 uchylił decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z 26 lipca 2002 r., (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Ś. Oddziału Straży Granicznej z 10 czerwca 2002 r., (...). W uzasadnieniu Sąd uznał, że decyzje organów obu instancji o utracie z dniem 1 września 2002 r. uprawnień do otrzymywania równoważnika za brak lokalu mieszkalnego naruszają przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł Komendant Główny Straży Granicznej zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej /Dz.U. 2002 nr 171 poz. 1399 ze zm./ i par. 1, par. 5, par. 7-8 w zw. z par. 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych warunków jego zwrotu /Dz.U. 2002 nr 118 poz. 1014 ze zm./ przez błędną ich wykładnię. Mając powyższe na względzie wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku WSA w Warszawie i orzeczenie po rozpoznaniu skargi na podstawie stanu faktycznego przyjętego w zaskarżonym wyroku, albo o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku WSA w Warszawie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu sądowi.