Wyrok NSA z dnia 31 maja 2005 r., sygn. II GSK 57/05

W świetle art. 175 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ przymus adwokacko-radcowski nie obejmuje prokuratora w stanie spoczynku.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ skargę kasacyjną Piotra D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2004 r. w sprawie ze skargi Piotra D. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 sierpnia 2003 r. w przedmiocie odmowy wpisu na listę adwokatów.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 października 2004 r. o sygnaturze akt (...) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Piotra D. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 sierpnia 2003 r. nr (...) w przedmiocie odmowy wpisu na listę adwokatów.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że Okręgowa Rada Adwokacka po przeprowadzeniu postępowania dowodowego była uprawniona do samodzielnej oceny spełnienia przesłanek wynikających z przepisu art. 65 ustawy - Prawo o adwokaturze, a w szczególności przesłanki o charakterze uznaniowym, tj. posiadania przez skarżącego nieskazitelnego charakteru oraz tego, czy swym dotychczasowym zachowaniem dawał on rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu adwokata.

Sąd uznał, że Okręgowa Rada Adwokacka w Warszawie oceniła materiał dowodowy. Organ samorządu adwokackiego dokonał oceny kandydata na adwokata w ramach uznania administracyjnego, a decyzję oparł na uprzedniej analizie jego postępowania w kategoriach moralno-etycznych. Sąd nie podzielił zarzutu skarżącego, że ocena prawości i uczciwości w kategoriach moralno-etycznych powinna być jednoznaczna zarówno dla Ministra Sprawiedliwości, jak i Rady Adwokackiej. W takim wypadku należałoby odmówić organowi samorządu adwokackiego prawa do korzystania z jego ustawowych uprawnień: swobodnej oceny przymiotów kandydata wartościujących jego osobę - nie w sferze intelektualnej i profesjonalnej, lecz wyłącznie etyczno-moralnej.