Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2005 r., sygn. FSK 1930/04

Z treści przepisu art. 179 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie wynika, aby odpowiedź na skargę kasacyjną musiała być sporządzona przez podmiot określony w przepisie art. 175 tej ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Finansowej w Wydziale II skargi kasacyjnej Andrzeja A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 2 czerwca 2004 r., SA/Sz 2516/02 w sprawie ze skargi Andrzeja A. na decyzję Izby Skarbowej w Sz. z dnia 1 października 2002 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 - oddala skargę kasacyjną, (...)

UZASADNIENIE

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 czerwca 2004 r. /SA/Sz 2516/02/ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Andrzeja A. na decyzję Izby Skarbowej w Sz. z dnia 1 października 2002 r., (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r.

2. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji ustalił, iż zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Drugiego Urzędu Skarbowego w Sz. z dnia 24 czerwca 2002 r., którą określono Andrzejowi A. wysokość zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. w kwocie 14.627,60 zł oraz wysokość nadpłaty z tytułu tego podatku w kwocie 8.644,40 zł. Decyzja organu I instancji została wydana po stwierdzeniu, iż podatnik w załączniku PIT-D do zeznania o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2001 nieprawidłowo określił liczbę lokali /12/ przeznaczonych na wynajem oraz udział we współwłasności budynku /16,67 procent/, wskutek czego błędnie ustalił przysługujący limit odliczeń od dochodu wydatków na cele mieszkaniowe. Zdaniem organu podatkowego I instancji liczba mieszkań przeznaczonych na wynajem powinna być wykazana w ilości 48, gdyż taka liczba wynika z zaświadczenia głównego współwłaściciela działki i inwestora, informującego o rozmiarze inwestycji, natomiast udział we współwłasności wynosi 000,701 procent, gdyż tak określono w akcie notarialnym dotyczącym m.in. sprzedaży na rzecz Andrzeja A. udziału w niezabudowanej działce. Odwołując się od decyzji Urzędu Skarbowego podatnik zarzucił jej, iż w sposób nieuzasadniony przyjęto jako podstawę wyliczenia ulgi z tytułu budowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego z mieszkaniami przeznaczonymi na wynajem udziału w nieruchomości gruntowej zamiast udziału we współwłasności budynku, czego skutkiem było niewłaściwe wyliczenie zobowiązania podatkowego i nadpłaty podatku dochodowego. Według podatnika w sprawie zastosowanie powinien znaleźć art. 46 Kodeksu cywilnego oraz ustawa o własności lokali, a nie art. 47 Kodeksu cywilnego, gdyż budynek jako nieruchomość lokalowa stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności i udział we współwłasności budynku nie jest odpowiednikiem udziału w nieruchomości. Ponadto podatnik wskazał, że budowa 4 budynków po 12 lokali na wynajem w każdym to nie jedna inwestycja, lecz cztery niezależne inwestycje. Organ odwoławczy, utrzymując decyzję organu I instancji w mocy, wskazał, iż z uwagi na przepisy prawa cywilnego brak jest prawnych podstaw do przyjęcia - przy stosowaniu art. 26 ust. 1 pkt 8 i art. 26 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - innego udziału we współwłasności gruntu, na którym jest on budowany, niezależnie od umów cywilnoprawnych określających te udziały odmiennie. Ustalenia organu I instancji były prawidłowe - zarówno co do wielkości udziału we współwłasności gruntu, jak i ilości mieszkań na wynajem.