Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2005 r., sygn. II FSK 82/05

Organy podatkowe nie miały, na gruncie prawa podatkowego, podstaw do kwestionowania umów skutecznie zawartych, nawet jeśli ich celem było zmniejszenie ciężaru podatkowego.

Dążenie do płacenia jak najniższych podatków nie jest prawnie zakazane; jest niejako "naturalnym" prawem każdego podatnika. Do organów podatkowych, a następnie sądu administracyjnego należy ocena na ile skutecznie /zgodnie z prawem/ te dążenia są przez konkretny podmiot realizowane.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej "N.-P." Spółka z o.o. w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 27 października 2004 r. I SA/Wr 141/03 w sprawie ze skargi "N.-P." Spółka z o.o. w O. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 20 grudnia 2002 r. (...) w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za 1997 r. - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Opolu; (...).

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 27 października 2004 r. I SA/Wr 141/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę "N.-P." Spółki z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Izby Skarbowej w O. z 20 grudnia 2002 r. w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za 1997 r.

Z uzasadnienia wyroku wynikało, że przedmiotem sporu między organami podatkowymi a Spółką - podatniczką było m.in. zaliczenie przez tę ostatnią do kosztów uzyskania przychodów opłaty poniesionej na rzecz spółki z o.o. C., która to opłata, zgodnie z umową z 1 marca 1995 r. i aneksami do niej stanowiła marżę doliczoną do wartości surowców i opakowań dostarczonych w roku podatkowym Spółce - podatniczce.

Organy podatkowe w toku postępowania wyjaśniającego doszły do przekonania, że spółka "N.-P." tylko pozornie przekazała innemu podmiotowi tę część swojej działalności, która obejmowała zaopatrzenie w surowce i opakowania. Cała procedura zaopatrzenia prowadzona przed zawarciem umowy ze sp. "C." była efektywna i nie wymagała zmian. Diametralna zmiana procedury poprzez wprowadzenie pośrednika nie tylko nie usprawniła tego procesu lecz wręcz go skomplikowała; przyniosła także wzrost kosztów. Koszty zostały zwiększone przy pomocy umów zawartych dla pozoru. Pozorność nie polegała na stwierdzeniu przez organy podatkowe nieważności umów. Umowy zostały zawarte, wiązały się z nimi określone skutki gospodarcze zarówno dla stron umów jak i osób trzecich. Jednakże organy podatkowe uprawnione były do oceny zamiaru stron oraz określenia skutków podatkowych jakie niesie za sobą jego realizacja.